Chiang Mai

Na mijn vorige verhaal afgerond te hebben, zijn we met de taxi naar het treinstation gegaan. Leuk om het treinstation van Bangkok eens te zien. Alles is hier gelijkvloers, je hebt geen perron waarbij de rails lager is. Je moet dus een trappetje op klimmen om de trein in te komen. Onze trein was super deluxe; super schoon en nieuw. Een hele ruime zitting en rond 10 uur werden de bedjes klaar gemaakt zodat we konden gaan slapen. Enige nadeel van de trein: koud koud koud. (Ik HAAT airco), Renate had het bedje boven en ik beneden. Met lekkere schone lakens, dekentje, kussen en al! Ik heb mijn boek nog uitgelezen (Deja vu, was spannend!) en beetje proberen te slapen rond half 12. Alleen heel irritant: de verlichting bleef de hele nacht aan. Het is een NACHTtrein, waarom de verlichting aan laten? Dim het op zijn minst... Ik paste net in het bedje. Op mijn rug kon ik precies languit liggen maar om op mijn buik te kunnen slapen moest ik diagonaal en dan paste het net. Voor langere mensen dus niet echt comfortabel. Al met al wel wat uurtjes kunnen slapen. Alleen wel vaak wakker geworden, anders liggen en deken verder over me heen trekken. Rond 7 uur s ochtends kwam de treinmevrouw onze bedjes weer afhalen en inklappen. Na ongeveer een uurtje kwamen we aan in Chiang Mai. Wat een verademing! Prachtig weer (niet te heet), schone lucht en veel minder massaal en druk dan Bangkok! Echt heerlijk. We hadden van te voren al een hostel geboekt dus daar zijn we met lokale taxi (rode bestelwagentjes waarvan de achterkant open is en ze bankjes in gemaakt hebben) naar het hostel gegaan. We konden voor 300 Baht (8 euro) alvast een kamer krijgen, anders moesten we wachten tot 2 uur met inchecken. Voor ons geen probleem, als we onze bagage maar in de storageroom mochten zetten. Nouja, het kon ook wel voor 200 Baht. "Nee dat hoeft niet, we gaan eerst de stad wel in". Ok, nou dan konden we alsnog gratis wel om 11 uur inchecken. Hahahahha. Eerst dus maar eens ergens een hapje eten. Vlakbij een leuk restaurantje gevonden waar ze een heerlijk ontbijt voor ons hadden! Yoghurt, muesli (met nootjes), ananas, banaan, papaya en watermeloen. Heerlijk! Dat zou ik elke ochtend (of eigenlijk elke maaltijd van de dag) wel kunnen eten! Ik had van die stomme airco last van mijn keel gekregen dus ook maar een kopje thee met honing er bij. Dat verlicht de pijn wel iets. Vervolgens wat door Chiang Mai gewandeld, wat rondgekeken en wat informatie verzameld bij touringbureaus. Wat een keuze, wat een folders, wat een mogelijkheden! Daarna naar het hotel gegaan, inchecken en ff douchen. We hadden een heerlijke coole kamer dus geen ventilator nodig en lekker ruim met een klein balkonnetje. Dit keer 2 aparte bedden dus geen getrek aan lakens ;-) Daarna weer de stad in, lunchen, verder informatie verzamelen over Chiang Mai en omstreken en een massage genomen. Ik had gevraagd om half uur rug en half uur handen maar de handen waren er een beetje bij ingeschoten. Terwijl ik dat juist het aller chillst vindt, als mijn handen gemasseerd worden. Ondertussen ook helemaal tureluurs van de foldertjes. De afgelopen nachten had ik toch niet zo lekker geslapen, ik had last van mijn keel en gewoon beetje loom/moe. Mijn energie was op. We moesten weer geld pinnen en dit keer zou ik pinnen omdat Renate vorige keer gepind had. Wat een ellende! Ik heb 6 verschillende pinautomaten gehad en elke keer leek hij het te doen maar dan toch niet. En de laatste keer leek hij het echt te doen alleen gaf hij een error over dat hij het geld niet uit kon geven maar dat ik vooral mijn bank moesten checken of het niet per ongeluk toch afgeschreven was. Lekker dan! Ondertussen moesten we ook bepalen wat we de komende dagen gingen doen, onderhandelen over prijzen etc. Allemaal niet mijn favoriete bezigheid, ik was chagerijnig en er klaar mee voor vandaag. Gelukkig is Renaatje dan lief en geduldig met me. Bij het hotel nog even gechilld en knopen door gehakt. Daarna lekker gegeten bij een vegetarisch restaurantje. We hadden een thaise salade (mega pittig) en een humuswrap gedeeld. Erg lekker! Ook mijn eerste vegadag. Daarna tour boeken die we over 2 dagen zouden doen, scooter regelen voor de volgende dag en NOG een massage genomen. Die van eerder die dag was tegengevallen, ik vond dat ik het verdiend had ;-) Nog een uur lang mijn handen en armen gemasseerd gekregen, heerlijk!

De volgende ochtend lekker chill aangedaan. Mijn keelpijn was grotendeels weg en ik had goed geslapen. Lekker mueslifruit ontbijtje gehaald en nog even proberen te pinnen. Lukte weer niet, grrrrrr. Gelukkig kan Renate wel gewoon pinnen, dus maak ik het haar wel over. Vervolgens met de scooter op pad. We hadden een spiksplinternieuwe scooter dus geen gedoe met beschadigingen fotograferen etc. Renate reed en ik mocht achterop en vertellen hoe we moesten rijden. Ik vind het doodeng dat verkeer hier maar gelukkig heeft Renate veel ervaring in het verkeer en motorrijbewijs. (Maar geen ervaring met links rijden, dat vonden we beide ook spannend) Ondanks het vertrouwen in Renate dr stuurkunsten vond ik het toch vreselijk spannend, die scooters kunnen echt hard (tot 90 km per uur) en dan zit je daar met je blote benen en armen op! Je zou maar onderuit gaan! Daar wil je niet aan denken. We waren van plan naar een aantal tempels te gaan net buiten Chiang Mai. Halverwege nog staande gehouden door de politie, rijbewijscheck, alles in orde en door! Een prachtige rit door de bergen omhoog! Echt prachtig, mooie groene omgeving, al slingerend omhoog. Niet druk op de weg, dus heel prettig. Halverwege nog even een tussenstop gemaakt, wat gedronken, nederlandse jongen op de fiets tegengekomen. Echt heel heel dapper om die berg op te fietsen! Uiteindelijk aangekomen bij het plaatsje waar de tempel lag. Ik een bakje aardbeien gescoord en Renate een wafel. Toen realiseerden we ons dat we helemaal geen bedekkende kleding mee hadden genomen en de tempel dus niet in zouden komen. Lekker onvoorbereid op pad. Ook ging ter plekke mijn tasje stuk. Ik had deze ook elke keer veel te vol gepropt, dus de rits begaf het. Een geluk bij een ongeluk, het gebeurde tegenover een tassenwinkeltje. Voor 3 euro een nieuw tasje uitgezocht en even kleding kijken. Na wat gesteggel over de prijs hadden we een goede deal gemaakt. Ik 2 doeken om me te bedekken en Renate een lange broek en doek. Boven aangekomen bij de tempel, omgekleed, entree betaald, schoenen uit en gaan met de banaan. Prachtig tempelcomplex met ontzettend veel goud. Alle tempels hier zijn heel erg goud. Dat is wel echt anders dan in China en Japan, daar is het veel meer met kleuren, motieven geverfd. Hier wat rondgelopen en fotootjes gemaakt. Vervolgens weer op de scooter terug naar Chiang Mai, naar een andere tempel. Ondertussen weigerde google maps dienst, dus maar beetje op de gok gaan rijden en aan de hand van de papieren kaart zoeken. Zo zie je nog eens wat van de stad! Na een poosje de tempel gevonden, veel minder indrukwekkend dan verwacht. Ik dacht dat het oude vervallen boedhabeelden, met mos begroeid in het bos zouden zijn maar dat was dus niet zo. Of we hebben het niet goed gevonden, dat kan ook. Maar desondanks toch mooi om te zien en rond te lopen. Daarna scooter ingeleverd, even douchen, hapje eten en naar de winkel een ontbijtje halen voor de volgende ochtend. De volgende ochtend moesten we namelijk vroeg op voor onze tour.

We werden om half 9 opgehaald samen met een frans stelletje uit ons hostel. Met zijn 4e en de tourmevrouw gingen we die dag op pad. Eerst naar een plaatsje waar allemaal verschillende tribes leven. Meest indrukwekkend, de longnecktribe waarbij de vrouwen allemaal ringen om hun nek dragen waardoor ze een hele lange nek krijgen. Echt bizar. Vond het ook wel moeilijk om te zien dat die kleine kindjes dat ook krijgen. Wat een ellende. Zwaar zijn die ringen! We mochten namelijk even passen. En waarschijnlijk wordt het grotendeels in stand gehouden om geld te verdienen aan toeristen. (Het zijn vluchtelingen uit een buurland, krijgen geen status in Thailand, hebben nergens recht op dus moeten het echt hebben van de toeristen.) Fascinerend om te zien maar ook heel dubbel. We hebben maar wat spulletjes gekocht op de markt om de dames te sponseren. Daarnaast was er een tribe waar ik echt een beetje misselijk van werd. Die vrouwen kouwen de hele dag op tabak en nog iets anders (heb ik niet goed begrepen) waardoor hun tanden helemaal zwart zijn. Ik dacht eerst dat ze geen tanden hadden maar toen ik beter keek bleken het gewoon vieze pikzwarte tanden te zijn. Gadverdegadverdegadver. En nog een keer gadver.
Daarna door met de auto naar het PooPooPark. Hier wordt van olifantenpoep papier gemaakt. We kregen een rondleiding waarbij alle stappen uitgelegd werden en we zelf even mochten helpen met papier maken. Daarna kon je uiteraard souveniertjes kopen van olifantenpoeppapier. Maar ook heel leuk: je kon zelf knutselen, anscihtkaarten etc maken van dat papier. Hier zijn Renate en ik even bezig geweest, nog wat kleine dingetjes gekocht, olifantenvoer gehaald en door naar de volgende stop: de oude olifanten die gered zijn van stomme mishandeling/toeristen moeten sjouwen. Echt heel bijzonder om te zien. Toen we het bruggetje over kwamen lopen met de zakken sugar cane kwamen ze direct op ons af. Spannend en ook beangstigend, zo'n olifant die op je af komt en direct met zijn lange slurf het eten van je af probeert te pakken. Beetje eng dus wel. Daarna uitgelegd gekregen hoe we de olifanten konden voeren. Je kon een stuk aangeven aan de slurf of rechstreeks in zijn mond stoppen. Echt heel leuk. Die slurven zijn zo flexibel en gaan alle kanten op. En uiteraard hele fotoshoot met de olifanten. Daarna mochten we ook de olifanten wassen in de rivier. Super leuk maar eng. Ik liep door het water naar die olifant toe, was hem aan het wassen, zet mijn voeten anders neer en denk " he? Wat is dat nou? Wat voelt dat raar? Besef ik me ineens dat ik half op die olifant sta. Aaaaaaaaaaargh! Gelukkig vond die olifant het minder erg dan ik. Nadat de eerste olifant gewassen was, konden we nog een tweede wassen. Alleen deze wilde het water niet in. Wat ons betreft prima, als hij geen zin heeft, dan niet. Maar de aziatische mannetjes vonden dat dat toch moest. Het gaat wel vriendelijk, de olifanten hebben geen haken in hun oren en worden niet geslagen etc. Maar ze moeten dan toch weer dingen doen waar ze geen zin in hebben, voor de toeristen. Dus dat voelt dan toch weer minder leuk. Maar goed, ze moeten natuurlijk nog steeds het geld aan de toeristen verdienen om die beesten te kunnen onderhouden. Want die olifanten eten veel!

Toen we klaar waren bij de olifantjes, reden we door naar de plek waar we gingen lunchen. Lekker bordje noodles gegeten, alleen had ik de scherpheid van de chilipoeder verkeerd ingeschat dus lekker pittig... Met uiteraard lekkere ananas toe. Wel bijzonder dat we geen drinken bij het eten kregen. Gelukkig ga ik nergens naar toe in warme landen zonder een fles water. Na de lunch stukje doorgereden naar de plek waar we gingen raften. Het is nu droog seizoen dus we wisten dat het water niet heel wild zou zijn en laag zou staan. Maar dit kon je echt geen raften noemen. Zonder te peddelen kwamen we niet vooruit, er zaten in totaal 5 beetje onrustige stukken in. Maar niks wilds of wildwater rafterig aan. Maar wel echt een prachtig uitzicht, lekker in de zon in een bootje en op deze manier hebben we onze armen ook nog een beetje getraind. Het was prima zo. Onderweg nog een olifant in de rivier tegen gekomen die zelf lekker aan het badderen was. Zo leuk dat ze dan met hun slurf water over zichzelf heen spuiten! Daarna hadden we nog 1 ding op het programma staan: een waterval. Klein stukje verder gereden, even 10 minuten omhoog lopen en toen waren we er. Geen grote waterval maar wel even lekker verkoelend om daar te zwemmen. Er waren ook twee plekken bij de waterval waar je als een soort van glijbaan van de rotsen af kan glijden. Dit heb ik maar niet gedaan, veel te bang dat er iets mis zou gaan. Ik merk dat ik sinds die ellendige voet toch wat voorzichtiger/angstiger ben geworden. Ik pas beter op en doe sommige dingen niet of minder snel. Gelukkig gaat het goed met mijn voet. Als ik schoenen draag heb ik er weinig tot geen last van. Alleen als ik langer dan een half uur op slippers loop, dan ga ik hem wel voelen. Met Renate dr knie gaat het gelukkig ook goed! (Budje en Budje doen het nog goed!) Maar goed, terug naar het verhaal. Ik ben blij dat we niet van die rotsen afgegaan zijn, want een jongen had zijn vingers dubbel geknakt. Geen idee hoe dat afgelopen is, maar klonk allemaal niet fijn. Maar toch voel ik me een beetje saai, oud, schijtlijsterig worden als ik dergelijke dingen niet meer doe. Na deze enerverende dag weer terug gereden naar Chiang Mai. Eerst maar even douchen, alle viezigheid van ons lijf spoelen. Gelukkig was Renate eerst gegaan en ik bijna klaar toen ik de douche sloopte. In het vorige hotel het toilet gesloopt en hier wist ASJ de brokkenpiloot het voor elkaar te krijgen om de douche te mollen. Ik haal de douche uit het houdertje om me nog even af te spoelen, komt er ineens geen water meer uit. Heb ik de douche dus met slang en al los getrokken, plastic ding waar hij mee vast zat was gebroken. je maakt zulke dingen toch ook niet van plastic?!? Het water kwam nu dus rechtstreeks uit dat kastje aan de muur gespoten. Hahahhahaha. Maar naar beneden gegaan om dit te melden en daarna lekker gegeten bij een biologisch eettentje. We hadden wederom gerechten gedeeld, ASJ de bijnavegetarier. Dit keer een huisgemaakte vegetarische burger met avocadosalade en een omelet met !bruin! Brood. Dat waren we nog niet tegen gekomen hier! Daarna nog beetje door het centrum rondgewandeld en kwamen we nog een nightmarket tegen. Hier nog een paar leuke spulletjes gekocht. Toen we terug kwamen van het eten/wandelen, kwamen we er ook achter dat op de hoek van onze straat een tippelzone is. Daar kan je Thaise ladyboys oppikken. Bijzondere gewaarwording... Toen we thuis kwamen was onze douche weer "gemaakt". Ze hebben er een nieuw "zesdehands" plastic verbindstukje op gezet dus hij doet het weer. Dan snap ik niet dat ze niet even een nieuw verbindstukje kopen en lekker zesdehands verder gaan. Maar prima, wij kunnen weer douchen.

De volgende ochtend lekker rustig aan gedaan. Alleen waren we toch een beetje in paniek over de weersvoorspellingen voor de eilanden waar we naar toe zouden gaan. Onze binnenlandse vluchten lagen al vast, dus we konden ook niet makkelijk zeggen, we gaan wel wat later. Wij van alles gegooled over het weer, leek echt niet zo mooi te worden. Wij al kijken naar alternatieven. Andere eilanden, noordelijker gelegen of misschien helemaal iets anders gaan doen: Cambodja of Laos ofzo. Tijdje zitten bakkeleien maar besloten toch naar het zuiden te gaan. Het zal vast mee vallen met het weer! Gelukkig kregen we dat later van andere reizigers bevestigd die net uit het zuiden kwamen. Dan geeft Google aan, regen regen regen regen, onweer. Dat houdt in de praktijk in dat het even 2 uur per dag los gaat en dat het daarna weer klaar is. De vorige avond hadden we ons voorgenomen dat we even beetje zouden ochtendgymnastieken. Wie A zegt moet B zeggen. Dus even half uurtje in onze hotelkamer bezig geweest. Beetje squatten, wallsit, push-ups (jaja, vrijwillig push-ups gedaan), buikspieren, armspieroefeningen etc. Pfffff wat is het warm, waar zijn we in godsnaam mee bezig?! Na een half uurtje vonden wij het dus wel mooi geweest. Douchen, ontbijten en weer met de scooter op pad. Dit keer wel een oudere scooter vol krassen dus even goed foto's gemaakt voordat we weggingen. Zodat er straks geen schade op ons verhaald wordt die er al lang was. We hadden gelezen dat er bij Doi Saket hotsprins waren waar je in kan badderen dus dat was het plan. Over de snelweg naar Doi Saket gereden (OMG wat kan die scooter hard!! Renate en ik waren er helemaal van onder de indruk!) Snelweg klinkt eng, maar was heel ruim, duidelijke strook voor scooters dus prima te doen. Alleen die snelheid is beangstigend! Verder wat mankementen met de scooter: snelheidsmeter doet het niet, dus we weten niet hoe hard, maar HEUL HEUL HEUL hard. En de linkerspiegel was lam, het extra slot werkt niet meer en zo nog wat dingetjes. Verder dan de plaatsnaam Doi Saket hadden we niet gezocht, dus daar beetje rondgereden op zoek naar de hotsprings. Eerst maar even iets drinken, het was die dag echt heel warm. Bij een paar thaise vrouwtjes op het terras gaan zitten, die absoluut geen woord engels spraken. Maar leuk dat ze het vonden dat ze toeristen op hun terras kregen. (Ook geen toerist te bekennen in dit dorpje.) Alleen wilden wij graag sodawater drinken en geen cola of iets dergelijks. Door de taal ging dit al wat lastig en bleek dat ze het niet hadden. Maar we mochten niet weggaan, blijven zitten. Dus wij zitten, dat vrouwtje weggelopen, wij in afwachting van wat komen ging. Was ze dus naar de supermarkt gegaan om sodawater voor ons te kopen. Zo leuk! Verder fantastisch om hier even te zitten. Al die vrouwtjes lekker met elkaar aan het keuvelen, rotzooien en koken in hun buitenkeukentje. Uiteindelijk moesten we 20 Baht afekenen (70 eurocent) terwijl het in alle andere plekken altijd rond de 40 is. Dus ook nog super goedkoop! Daarna de 300 tredes naar boven genomen naar een tempel. Dit keer hadden we kleding en doeken mee zodat we ons konden bedekken als we de tempel in gingen. Ook weer een prachtige tempel met mooi uitzicht doordat hij zo hoog ligt. Daarna op de gok verder gereden, op zoek naar de hotsprings. We kwamen vrij snel een bord tegen welke hotsprings aangaf: dit ging makkelijk en goed! Alleen stond er geen afstand bij. Dus wij maar rijden. En rijden. En rijden. Zijn we er nu nog niet? En rijden. En rijden. Gelukkig ondertussen een prachtige omgeving, dus absoluut geen straf. Op den duur maar ergens gestopt en gevraagd. Geen woord engels dus geen steek verder. Wij dus maar weer terug gereden: hebben we een bord gemist? Na een tijd weer gestopt en aan een lokale taxi gevraagd. Toch die kant op wat we dachten, we zijn vast niet ver genoeg gereden. En rijden, rijden, rijden, rijden. Toen kwamen we in een dorpje/stadje/plaatsje met allemaal mooie gekleurde parapluutjes, super veel eetkraampjes en levendigheid. En hier zagen we de eerste toeristen weer! Wij dus maar even paar toeristen aangesproken. Waar zijn we? Weten jullie waar de hotsprings zijn? Wat is er aan de hand met al die parapluutjes? We waren in ?.......? Ze hadden geen idee waar de hotsprings waren en het was de eerste dag van het jaarlijkse umbrellafestival. Om 4 uur zou de volgende parade zijn. Geen hotsprings dus maar wel een leuk traditioneel festivalletje! Wij even ergens gaan zitten waar ze wifi hadden. Op internet zoeken naar de hotsprings. Bleek dat die in Doi Saket district lagen en niet in Doi Saket zelf. Was vanaf daar nog 30 km rijden. Door de hitte, de kilometers die we al gereden hadden en dus ook weer terug moesten en de leuke bijkomstigheid van dit festivalletje besloten hier te blijven en de hotsprings te laten voor wat het was. Bij de scooter nog even sigartje roken, totdat er een politieagent aan kwam. Paniek, ik wil geen boete van 60 euro. Ik dus snel sigaret uitmaken en netjes in een zakje in mijn tas stoppen. Kijkt die agent me lachend aan en steekt zelf ook een sigaret op. Het is hier allemaal zoveel chiller dan in Bangkok. In deze omgeving nog wat rondgereden en daarna terug naar het dorpje voor de parade. Allemaal mooie dametjes in mooie pakjes met mooie umbrellas op de fiets. Daarna de 7/11 leeggekocht, we hadden trek! Bij deze 7/11 hadden ze een wat ruimer assortiment: suikervrije mueslirepen en rijstecrackers! Direct maar groot ingeslagen voor mee naar ons hotel. Het is lastig om verantwoorde snacks (anders dan fruit) te vinden hier. Mijn voorkeur gaat uiteraard uit naar de heerlijke ananassen, watermeloen etc. Maar af en toe wil je ook wel eens iets hartigs. Gevonden! Daarna terug gereden naar Chiang Mai, was gelukkig niet heel ver meer (half uurtje). Compleet oververhit aangekomen zijn we direct het zwembad van ons hotel ingeplonst. In ons hostel was alcohol van buitenaf niet toegestaan. Nette meiden als we zijn, deden we dat dus ook niet. Nu zaten er echter een paar clubjes backpackers te drinken. Met muziek. Wij raakten dus meteen in de stemming. Lekker weertje, zwembad, muziekje, drankje... Die we niet hadden. We hadden sinds het ontbijt ook niets anders meer gegeten dan rijstecrackers dus even snel hapje eten. Muesli yoghurt fruit, again, die mensen van dat terras zullen wel denken. Wat een debiele meiden, die eten alleen dat maar. Lusten ze geen thais eten ofzo?! Jawel dat vinden we ook heerlijk! Het is allemaal zo lekker! Vervolgens door naar de supermarkt om drank te halen. Wij wat boodschapjes gedaan en bij de balie om een fles gin vragen. Nee dat kon niet, na 5 uur pas. HUH?! Mag je pas na 5 uur drank kopen? Uuuuuh ok. Hoe laat is het nu dan? 16:50. Prima, wij wachten wel. Even buiten sigaretje gerookt en weer naar binnen. Maar ik was natuurlijk 2 minuten te vroeg, ze mocht het me nog niet verkopen. Beetje bij de kassa lummelen, en een flesje gin gekocht. Alleen hadden ze geen tonic dus hebben we andere limoenachtige drankjes gekocht en soda water voor erbij. Later hoorde we dat je pas vanaf 5 uur drank mag kopen in verband met de rouwperiode voor de koning. Dat klonk me heel wat logischer (?) dan dat dat standaard zo is. Thuis even douchen, eerste borreltje gedronken, beetje tutten, leuk jurkje aan en naar beneden. Daar zat nog een clubje te borrelen dus ons daar bij aangesloten. 2 Nederlandse jongens die 4 maanden aan het reizen zijn en een canadees meisje en jongen. Ik dacht eerst dat het een stelletje was, totdat ik haar wel erg gezellig zag doen met 1 van die nederlandse jongens. Die canadesen waren gewoon vrienden en met zijn 2e op reis. Zij had die nederlander ontmoet en was hoteldebotel. Zij gingen dan ook met zijn 2e verder reizen en die canadese jongen moest maar zien wat hij deed. Heel bijzonder en een tikje ongemakkelijk. Die limoenachtige drankjes waren trouwens niet te zuipen, mierzoet. Gelukkig verkochten ze in het hostel ook tonic. Op den duur kwamen er nog een viertal Poolse jongens bij zitten. Omschrijving: eentje met een heel gek kapsel, half weggeschoren met een soort van spikeyponyplukje op zijn hoofd geplakt, eentje met een heuptasje a la Tom J, een normale gast (maar stripper als beroep) en een nerdy type. Uiteraard was de nerdy het gezelligst en grappigst. Het was beregezellig. Op den duur kwam de chips op tafel en liet Renate per ongeluk haar kauwgom in de zak vallen. Zoeken, zoeken, zoeken, iedereen gewaarschuwd, pas op er zit een uitgekauwd kauwgompje in. Het interesseerde niemand. Uiteindelijk vond de Canadees het kauwgompje en dacht een geintje uit te halen. Hij had er een chipstosti van gemaakt en aan een van de nederlanders gevoerd. Hahahaha, hij had het niet eens door maar kon er achteraf ook smakelijk om lachen. Rond 9 uur begon het personeel van het hostel wat te piepen over de muziek, de rotzooi etc. En dat we om 10 uur wel de stad in moesten gaan. Niemand had er oren naar, maar Renate en ik, goed opgevoed, hebben de boel een beetje opgeruimd en rond half 11 zijn we naar de stad vertrokken, de polen, canadese jongen en renaatje en ik. Een van de nederlanders wilde eigenlijk ook mee, maar dat duurde lang, gedoe, moeilijk, discussies op zijn kamer met die andere nederlandse jongen en canadese meisje, we zijn maar gewoon gegaan. Eerst naar de foodmarket gegaan, daar wilden de polen nog eten. Een gek kipdeegflapje gehad, best lekker. En ze gingen Durian proberen. Dat is een vrucht die VRE-SE-LIJK stinkt. Op heel veel plekken (hostels, restaurants, vliegvelden) is durian ook verbonden vanwege de geur. Tijdens al mijn Azie reizen had ik me er nog nooit aan gewaagd maar dit was natuurlijk DE kans. Vies vies vies vies vies. Gedverdegedver. Het smaakt naar ranzige, bedorven ui. Maar dan sappig. Gadver. Hebben we dat ook eens geprobeerd. Renate en ik wilden wel een bar/club in maar wisten niet goed waar te gaan en ach het was nog wel gezellig. Die Polen hadden nog niet genoeg gedronken en wilden nog even buiten chillen. Dus zij hebben nog een fles (smerige) rumachtige drank gehaald. Zo hebben we nog een tijdje buiten staan ouwehoeren om vervolgens een tuctuc te regelen naar een reggeabar. Wij tijdje staan bakkeleien met de chauffeur, we wilden graag met zijn 7e in de tuctuc. Normaal is 3 of 4 echt wel de max. Maar voor wat extra's wilde hij ons ook wel alle 7 meenemen als wij ons er in wisten te proppen. Uiteindelijk paste er 6 op de achterbank, iedereen die een tuctuc kent, weet dat dat een meesterlijk staaltje vouwwerk is. En spikey hing er aan de buitenkant aan. Komen we bij die bar, net gesloten. maar wat thaise lui wisten ons te vertellen dat de ?Mandaryn? Bar nog wel open was. Renate en ik waren er ondertussen wel een beetje klaar mee, al dat gelummel, we wilden of naar huis of dansen. Maar we zaten ergens midden in de stad, geen idee waar we waren. Dus maar naar de Mandarynbar. Wederom met zijn 7e in/op/uit de tuctuc. We moesten 5,5 euro entree betalen maar het was wel echt een grote club. Met groot podium waar net een optreden was van een of andere thaise band. Het publiek was 90% thais, 10% backpacker. Renate en ik staken er dus met kop en schouder bovenuit. Al die thaise lui helemaal hysterisch over die band. Geld naar ze gooien, bandleden sushi voeren terwijl ze aan het spelen waren (ja ze hadden een sushibar in de club) de band drankjes voeren, etc. Elk vriendengroepje in de club heeft een tafel. Je besteld een fles drank en je krijgt een emmer ijs, allemaal frisdrank er bij om te mixen. En zo sta je dan bij je tafel te drinken/dansen. Renate en ik waren klaar met de drank dus dronken fijn mee van de gratis soda watertjes. Ik vond het prachtig. Ook leuk om een keer "thais" op stap te gaan ipv naar alle backpackersfeestjes. Ondertussen probeerde de nerdy Renate te versieren, wat natuurlijk nevernooitniet ging lukken. Maar goed, het was een vermakelijke gast. Naast onze tafel was een tafel amerikanen en een van de mannen had het op mij voorzien. Probeerde indruk te maken met "i'm a doctor in the best hospital in Washington" ik zei op ietwat sarcastische toon: oooh interesting maar wilde eigenlijk zeggen "I don't give a fuck". Verder wat geslijm waar ik zo goed engels geleerd had, dat ik zo leuk kon dansen, jadajada. Toen ik duidelijk niet onder de indruk was, probeerde hij te pochen dat zijn buurman filmdirector was. Wederom: "I don't give a fuck". Renate en ik waren klaar met het geslijm dus tijd om naar huis te gaan. Maar waar zijn we in godsnaam? En hoe laat is het? Hoe komen we thuis? De nerdy ging wel met ons mee naar het hostel. Wij zeiden al: wij gaan zo direct naar bed. We gaan niet meer beneden zitten, je kan beter bij je vrienden blijven. (Tussenhaakjes, Renate moet je niet) Maar nee, hij was ook moe en ging met ons mee. Wel handig dat we een guide hadden. Toen we buiten kwamen bleek dat echter helemaal niet nodig. We bevonden ons 500 meter van het hostel: super chill! Bij het hostel aangekomen zat die nederlander nog/alweer beneden. Daar nog ff mee zitten kletsen totdat de pool afdroop en naar bed ging. Om 20 minuten later toch maar weer naar de club en zijn vrienden te gaan of de 7/11, weet ik veel. Daarna op de kamer alle rijstecrackers nog even opgegeten. We hadden immers ook pas om 4 uur geluncht en het avondeten op een klein kipdingetje (ayla) en een crepe (renate) overgeslagen.

De volgende ochtend waren we vroeg wakker, gelukkig geen kater maar wel moe. Heel blij dat ik halverwege gestopt ben met drinken en nog zo'n anderhalve liter water gedronken heb. Verstandige meiden zijn we ook. Even spullen bij elkaar rapen. Ik ben mijn randomreader/ASNdingetje kwijt geraakt. Stom stom stom. Geen idee waar, maar ik kan hem niet meer vinden. Verder alles bij elkaar gepakt, even douchen en ontbijten. Vervolgens uitgecheckt en naar de massagesalon. Ik dacht ik doe eens gek, ik doe iets anders. Een thaise hete (temperatuur) kruidencompres massage. Eerst half uurtje thais dubbelgevouwen worden en daarna met hete kruidencompressen gestempeld worden. Was erg lekker! En rook vooral erg lekker! Daarna nog een pedicure er achteraan. Renate was in een half uurtje klaar en haar eelt werd alleen een beetje bijgeborsteld. Bij mij duurde het "iets" langer en kwam de eeltschaaf goed van pas. Ik heb nog nooit zulke poezelige voetjes gehad! En dat thaise vrouwtje maar lachen om mijn eelt. Ze vond het heel goed dat ik een pedicure kwam doen, dat had ik ook wel 3 jaar eerder mogen doen zeg maar. En bedankt ;-) Verbaasde me dat ze geen before en after pictures wilde maken. Daarna met de tuctuc naar de airport. Inchecken, hapje eten. Ik was misschien toch wel een beetje katerig en had zin in vet eten. Klaar met de noodles, ik wil gesmolten kaas. We hebben samen een spinazieflapje gedeeld en een halve pizza gedeeld. Je kan hier dus halve pizza's bestellen: ideaal. Als je die deelt, dan heb je precies lekker 2 stukjes pizza! Daarna onze binnenlandse vlucht naar Krabi. Heel bijzonder: elk thais persoon dat onze vlucht nam, had kilo's kilo's aardbeien bij zich. Ik voelde me echt een beetje kaal zonder tas met aardbeien. Geen idee waarom. Zijn ze in Chiang Mai zo goedkoop? In Krabi niet te krijgen? Zijn ze verboden in Krabi en neemt men ze daarom mee uit het noorden? Wie het weet mag het zeggen! We waren op de bonnefooi naar Krabi gegaan, niks uitgezocht over het stadje, geen hostel of iets geregeld. Normaal zoek ik altijd wel even op wat de taxi ongeveer kost zodat je niet afgezet wordt, kijk ik even op internet naar de kaart zodat je beetje oriëntatie hebt. Maar dit keer dus niet. Maar het liep gesmeerd! We konden direct een shuttlebus instappen, even bij medebackpackers op de kaart gekeken en ons in Krabi af laten zetten. We werden bij een hostel/touringding afgezet. Hier direct de bootkaartjes voor de volgende dag gekocht en gekeken of er een kamer was. En die hadden ze uiteraard en nog goedkoop ook! Meestal wordt je bij de "dure" plaatsen afgezet maar dit keer niet. We wilden de kamer wel graag eerst even zien voordat we akkoord gingen. Wij die trappen op, wat een shithole! OMG, wat een ellende. Niet te omschrijven, het leek ongeveer een uitgewoond kraakpand. Hotel Diamond Osaka was er niets bij. (Insidersjoke voor Johan.) Maar de kamer was helemaal prima. Een leeg betonnen hok, met een schoon en heerlijk!!! bed er in. Klein badkamertje er bij. Niks sfeervols maar helemaal prima voor 1 nacht. We zaten al te grappen, des te minder meubulair, des te minder de kans dat ik iets sloop ;-)) Ondertussen regende het dat het plenste, echt hozen. Dus wij waren allang blij dat we niet in het donker, in de stromende regen, met onze backpack op zoek moesten naar iets anders. Het was ondertussen ook half 10, dus we hadden honger als een paard. We kregen een paraplu mee van het hotel, dus even de stad in. Geen hond op straat en alles was dicht. Ondanks de paraplu toch nog zeikenat geworden. Gelukkig was de foodmarket nog open en konden we daar nog een bordje rijst krijgen. Ook hier geen mens te bekennen vanwege de regen. Wij onder een parasol ons bakje rijst naar binnen geschoven en door naar de 7/11. 2 flessen gin en nootjes/crackers gehaald voor mee naar het eiland. Ondertussen zeikenat geregend en verdwaald. Gelukkig na een poosje en wat hulp van andere toeristen ons kraakpand weer gevonden. Prima geslapen alleen last van een hond. Dat beest heeft de hele nacht lopen blaffen: irritant. Nog gedroomd dat ik een biefstuk ging vergiftigen en over het hek ging gooien. Zo irritant dus, dat het je zelfs in je slaap achtervolgd. Of misschien was het geen droom maar een hele levendige fantasie. S ochtends vroeg wakker, even stukje getypt, ontbeten, tas gepakt en met het busje naar de pier. Ik had me goed ingesmeerd, alleen mijn nek en voeten vergeten. Heerlijk op het dek van de boot gezeten. Dat is echt vakantiegevoel! En we hebben zo gelachen. Er was een aziatisch meisje met haar vriend. Dat meisje heeft anderhalf uur lang, geen grap, anderhalf uur lang, selfies gemaakt op de boot. En dr vriendje mocht er niet eens bij op. En elke keer weer een ander poze, zelfde duckface, hand net iets anders, jasje iets verder open, bloemetje in het haar, bloemetje uit het haar. Het was hilarisch. Maar je raadt het natuurlijk wel. Die zon was veel te heftig. We hebben nu allebei een verbrande linkerkant. Knalrode sleutelbeen, nek en voeten. Al helemaal omdat onze voeten de vorige dag gescrubd waren, kneitertje verbrand. Maar dan kom je op het eiland aan en dan is het prachtig! Prachtig prachtig prachtig! Bij de boot een kamer geregeld, stuk duurder dan vaste land maar nog steeds een lachertje. Mooie kamer, leuk balkonnetje. Alleen de planken zijn wel een beetje verrot, daar zakte ik dan ook meteen doorheen met mijn stoel. Gelukkig zit er nog beton onder. Direct maar de bikini aan en even zwemmen. Alleen was t eb, dus best ver lopen de zee in voordat het kniehoog is. Daarna snel de zon uit, lekker douchen en chillen. Volgensmij gaan we ons hier wel vermaken! Leuke gezellige straatjes en barretjes en hemels uitzicht! Kan er alleen niks aan doen, ik vergelijk voor de rest van mijn leven alles met Gili T, en dat kan het niet overtreffen ;-) Maar dan moet je ook van goede huize komen. Zonet een fikse regenbui waardoor het lekker is afgekoeld en nu gelukkig weer droog.

Verder begin ik weer helemaal lekker in mijn vel te zitten, letterlijk en figuurlijk. In nederland ben ik ook gelukkig hoor. Maar was wel echt toe aan vakantie, even niks aan je hoofd behalve leuke, zonnige dingen. Ik ben het besef van tijd, dagen volledig kwijt, ik hou er van! Het is hier heerlijk, zon, zee, aziatisch eten doet me goed. De ellendige rolstoelkilo's vliegen er weer af, lekker zongebruind, high on life (of gin tonic). Maar wij gaan de deur uit, het eiland verkennen!