Bijzonder leuk weekend

Ik heb dit weekend een bijzonder leuk weekend gehad. Vrijdag lekker uit eten geweest bij Spanhoek. Een heerlijke salade gegeten en daarna met de dames naar het theater geweest. Ik had ’s ochtends in de krant zien staan dat er een rap/commedy toneelstuk was met de titel “safe sex or save sex”. Gefinancierd door het NAP (nationaal aids programma) en Global Fund. Dit om op een leuke, luchtige manier jongeren voor te lichten. Dus daar had ik gratis kaartjes voor geregeld.
Het was echt wel heel leuk. Ik heb gelachen joh. Het was alleen niets vergeleken bij hoe hard, histyrisch, hilarisch surinaamse dames kunnen lachen. Alle dames in de zaal waren aan het gillen, gieren, brullen, krijsen van het lachen. Alleen dat was al grappig. Wel waren sommige scenes grotendeels in het Sranantongo. En tja, dat versta ik niet.
Zaterdag ochtend vroeg mijn bed uitgegaan. Boodschappen gedaan voor het weekend, allemaal huishoudelijke rotzooi en avondeten. Toen ff boekje gelezen in de hangmat. Even paar telefoontjes gepleegd zodat we ons de rest van het weekend ook nog konden vermaken met de kerk, hammam en sieraden maken. Daarna nog even een uurtje wezen sporten, gedoucht en naar de hammam gegaan. Was echt super relaxed. Ik was samen met mijn huisgenoot Sander. Ik vond het alleen wel apart om topless naast hem te liggen. Dat ik dacht: “Hmmmm”. Maar goed: “Lekker boeiend, Like I care”. Alleen het deed wel echt zeer toen die vrouw mijn armen ging masseren. Vooral mijn bovenarmen, ze was mijn spieren gewoon aan het rollen. Ik gillen en zij alleen maar harder masseren.
Toen thuis voor mijn huisgenootjes pasta gemaakt. Was erg lekker. En ’s avonds nog even bij ’t Vat wat gedronken. (was ik nog nooit geweest, terwijl alle stagiaires daar altijd zitten, dus dat moest ook maar een keer) was wel gezellig maar om 11 uur toch maar naar huis gegaan.
Zondagochtend vroeg naar de kerk. Ester (huisgenoot), suzanne (vrijwilliger) en ik gingen daar heen. Het was een vrij evangelische baptistengemeente, what ever that may be. We kwamen daar binnen en werden direct door allerlei mensen gegroet, handen geschud etc. gingen we zitten, zagen we dat er 2 banken verderop nog een andere vrijwilliger zat. Dus daar even bij gaan zitten. Ze zat al helemaal in de aanslag met haar bijbeltje. Toen begon de “?dominee,priester?” met de dienst. Het was echt een bijzonder leuke man. Het was echt een vrolijk mannetje met bergen energie en enthousiasme. Eerst kregen we de gelegenheid om elkaar allemaal te groeten en werden we welkom geheten. Mooie speech over dat het zo mooi was dat we hier met zijn allen konden zijn: de creolen, chinezen etc etc. en dat er ook nog stagiaires bij mochten zijn. Dat gaf hem een warm gevoel. Toen ging iederen elkaar dus groeten. Kregen we opeens van wildvreemde mensen een hand alsof we al jaren vrienden waren. Daarna gingen ze zingen. Er was een hele band en de liederen werden geprojecteerd op de muur. Was wel grappig om te zien dat iedereen uit volle borst stond te zingen. Maar het was jammer genoeg niet zo’n echt gospelkerk. (maar deze ben ik al wel op het spoor, weet alleen niet of het een “open” kerk is of dat je er alleen in mag als je bij die gemeente hoort) maar veel gezongen dus. Toen ging de “dominee/priester” meneer wat mededelingen doen over kerstviering, geboortes, zieken etc. wel echt mooi om te zien. Al die mensen vormen echt een hechte gemeenschap.toen men hoorde dat iemand in het ziekenhuis lag, iedereen ook direct een afspraak maken om hem te bezoeken. Volgensmij gaat het ook meer om de gemeenschap en de saamhorigheid dan om “God”. Naja, zo zie ik het voor me en zou ik het voelen, maar goed zij leven natuurlijk wel in het teken van God. Het doel van het leven is om god te dienen. Maar goed, hele preek, passages uit de bijbel en nog meer zingen. Toen de belijdenis voor mensen die voor het eerst “ja gingen zeggen tegen god”. En daarna het avondmaal. (met zijn allen een stukje brood en slok wijn drinken: alleen voor mensen die de belijdenis hebben ondergaan) toen esther, suzanne en ik vriendelijk bedankte voor het avondmaal werden we ook helemaal niet raar aangekeken. Het maakte allemaal niet uit.
Vervolgens ging de collecte rond en was de dienst afgelopen.
Toen even snel naar huis. En op naar de sieradenmevrouw. Wij lekker op de fiets, begint het ineens te plensen. Wij snel ergens gaan schuilen. We waren echt net op tijd. Anders waren we in die 15 seconden helemaal doorweekt geweest. Nog even leuk staan kletsen met een ander meneertje die stond te schuilen. Verder gefietst, kwamen we bij het huis van de sieradenmevrouw. Ze heeft een heel klein huisje bezaait met kralen. Haar hele bed, bank, tafel, aanrecht, vloer, ALLES, bezaaid met kralen. En ook niet in zakjes gesorteerd. Alles gewoon lekker door elkaar. Het was echt een hele leuke vrouw. Ze zag er nog hartstikke jong uit (begin 30) maar was al halverwege de 50. We kregen een bakje en mochten mooie kralen uitzoeken. Echt geen beginnen aan. Heb je net een hele mooi kraal gevonden, moet je overal zoeken naar een tweede exemplaar. Na een half uur vind je hem dan ergens onder het bed, of niet... ik had geen flauw idee wat ik wilde maken. Dus ben op den duur maar gewoon ergens begonnen. Ik heb in totaal 9 paar oorbellen gemaakt. (was ook bedoeld voor vriendinnetjes, maar het erge is dat ik ze allemaal zo mooi vind dat ik ze zelf wil houden, hahahaha) maar ga binnenkort nog een keer heen om voor mijn vriendinnetjes te freubelen. Daar hebben we 5 uur lang zitten knutselen met kralen en toen begon het donker te worden. Het was echt een leuke leuke dag. En het is echt goedkoop joh! Die vrouw wil helemaal geen geld hebben voor de tijd dat ze er mee bezig is. Ze zegt: zo heb ik ook nog wat te doen en jullie brengen me op ideeen. Alleen voor de kralen/ijzer dat we gebruiken. Voor de rest neem je zelf wat drinken en wat lekkers mee waar ze van mee eet. In totaal was ik voor 9 paar oorbellen 10 euro kwijt! 10 euro! Dat geloof je toch niet? En dan ook nog je een middag kostelijk vermaakt hebben!