Thuis in Paramaribo

Nou daar was maar weer eens een verhaaltje van mij. Ik ben de laatste tijd een beetje nalatig met schrijven. Maar goed, hier ben ik dan dus toch weer. Even denken wat ik allemaal heb meegemaakt. Oja ik ben dolfijnen wezen kijken met de vrijwilligers. onderdeeel van mijn stage is een tripje organiseren voor de vrijwilligers. ik had dus een dolfijnentour georganiseerd. Het was echt heel heel leuk. Voordat ik naar Suriname ging wist ik niet eens dat ze hier dolfijnen hadden joh! Er gingen ook een paar huisgenoten van me mee. Dat was ook wel leuk. We hadden om half 9 bij kantoor afgesproken zodat we vanaf daar met zijn allen met de taxi zouden gaan. Toen kwamen we vervolgens om 9 uur bij Leonsberg aan (de steiger/haven) hier wachtte Liesbeth al op ons, de tourmevrouwtje. We mochten aan boord stappen. Zijn we de surinamerivier opgevaren en hebben we de dolfijnen gezien. Het waren er echt heel veel. Je zag ze vooral gewoon in het water zwemmen. Maar eentje ging ook vlak bij de boot heel hoog springen. En in de verte zag je ze heel hoog uit het water opspringen. Ondertussen werden we helemaal goed verzorgd met drinken en hapjes. Toen zijn we naar braamspunt gevaren. Dit is het punt waar de 2 rivieren en de oceaan bij elkaar komen. hier hebben we even een half uurtje gezwommen. Was echt heel lekker. Vervolgens zijn we naar Frederiksdorp gevaren. Dit is een oude plantage. Onderweg kwamen we nog een stel mooie vogels tegen. Onder andere een rode ibis. Echt mooi om te zien, ze zijn echt knal en knal rood. Toen we bij Frederiksdorp aankwamen, keek ik mijn ogen echt uit. Het was allemaal zo mooi verzorgd en opgeknapt. Alle huizen waar helemaal mooi gerestaureerd. Ze hebben daar van een oud cellencomplex een guesthouse gemaakt. Je kan echt in de cellen slapen, daar hebben ze kleine kamertjes van gemaakt echt heel grappig. Frederiksdorp is nu van een nederlandse man die de boel daar al jaren onderhoudt. Eerst heeft hij de hele sinas plantage gerund, toen heeft ie aan veeteelt gedaan. Maar nu op zijn ouwe dag heeft hij er toch maar een guesthouse van gemaakt. Wel teelt hij nog een beetje sinas, maar dat is gewoon voor er bij. Hier gingen we met zijn allen lunchen, allemaal lekkere nasi, bami, groentetjes etc. en hele hele droge kip. Dat was een beetje jammer. Maarja… en we kregen versgeperste jus! Dat was echt helemaal geweldig. hij plukte ze gewoon van de bomen en ging ze voor ons persen! Echte verse verse nog versedere jus!!! Na nog wat rustig gezeten te hebben zijn we weer het water opgegaan terug richting Leonsberg. Het was ondertussen alweer 3 uur dus de trip zat erop. Het was echt een hele leuke dag met vet coole dolfijntjes. de vrijwilligers hadden het ook echt heel leuk gevonden. En dit was een mooie gelegenheid om een beetje kennis met elkaar te maken. Ook zijn we afgelopen donderdag wezen eten met de vrijwilligers bij Blauwgrond. Ook dit was erg gezellig en heel lekker. Jaja, ik organiseer nog wel eens wat…

Trouwens, mijn “bazin” Hilde is voor 3 weken op vakantie naar Martinique. Nu zijn vanuit Nederland uit het bestuur Marloes en Esther er. En het is echt bijzonder leuk! Ik ervaar het echt een beetje als rust nu Hilde weg is. Want ze heeft altijd zoveel ideeen en taken. Voordat je ook nog maar 1 taak af hebt, krijg je alweer 3 nieuwe. En marloes en esther zijn gewoon heel relaxed. Het is echt even leuk, wat afwisseling. Ik ga volgend weekend ook met marloes en esther het binnenland in. We gaan vrijdag weg met het vliegtuigje. Dan vliegen we naar Kajana, dan steken we de rivier over met de boot. Dan zijn we in Kajana, het dorp. Gaan we hier even bij een project langs. Lopen we naar Ligorio, en settelen ons in Nelson zijn huis. De volgende dag bezoeken we daar de projecten. dan gaan we zondag met de boot naar Gunsi. Stoppen we nog even bij Botopassi om ook daar het project en marloes haar nichtje te bezoeken. In Gunsi eten en slapen we dan en bezoeken we de vrijwilligers die daar zitten. En dan vliegen we maandag weer terug. Ik moet er alleen wel nog veel voor regelen. Tot nu toe heb ik alleen nog maar het vliegtuig heen en de slaapplek in Ligorio geregeld. Dus moet nog een paar bootsmannen regelen. Alhoewel die van het vliegveld naar Kajana wel goed gaat komen denk ik. Zodra de bewoners het vliegtuigje aan horen komen gaan ze er al automatisch heen met een bootje om mensen/eten/materialen te halen. Maar goed het eten, bootjes, en verdere slaapplekken moet ik nog even regelen.

Ow trouwens, ik had deze week een lekke band. Soraya, marijn en ik gingen s avonds opzoek naar een nieuw restaurantje. We waren dus op de fiets gestapt en gingen beetje rondrijden. En toen had ik een lekke band. Maar goed het heet hier geen lekke band maar “bandenpech”. Dus wij toen maar verder lopen. Allemaal mannen die aanboden om mijn band te plakken. Toch heb ik er maar geen gebruik van gemaakt. Dan zit je zo weer een twintig minuten aan zo’n kerel vast en dan gaan ze misschien ook wel dingen van je verwachten. Ook was het al donker en wouden Marijn en Soraya graag snel verder. Maar goed, voor bandenpech heb ik een fietsenmaker. We zijn toen eerst naar de waterkant gelopen om daar te gaan eten. Hier hebben we echt hele lekker saoto gegeten. De lekkerste en goedkoopste die ik hier tot nu toe heb gehad. Nu hoeven we in het vervolg ook niet meer dat hele pokke-eind naar Blauwgrond voor saoto. (blauwgrond is 20 minuten met taxi, waterkant 10 minuten met fiets) daarna zijn we naar Zus&Zo gelopen, waar ik mijn fiets huur, en daar heb ik mijn fiets tegen het huisje op slot gezet. Een kattenbelletje er op (briefje) met de vraag of ze mijn band wilden plakken en dat ze de sleutels bij het winkeltje daarboven konden halen. En dat ik hem morgen weer kwam halen. En de volgende dag toen ik hem kwam halen was alles wonder boven wonder goed gegaan. Gezien de surinaamse cultuur had ik niet verwacht dat mijn fiets al direct klaar zou zijn. de fietsenlapper had hem zelfs eventjes helemaal volledig gecheckt. Kostte wel 25 srd, maar er had ook een nieuwe binnenband ingemoeten (zegt ie).

Het is trouwens echt heel heel vervelend. De koers is echt vreselijk gedaald. Toen ik hier kwam was de koers nog 4,1 nu is inmiddels 3,5! Dus alles begint hier echt duur te worden. maarja daar doe je niks aan. gelukkig heb je er geen last van met dingen die in euro’s aangegeven worden, zoals de huur, fietshuur, tripjes. Maar alles wat je in srd’s of us moet betalen is ineens duur geworden. Maar ze zeggen dat hij in december weer omhooggaat. (hoe ze dat weten snap ik ook niet, maar ze zullen wel een theorie hebben of ze zijn gewoon optimistisch)

Hehe, dat is trouwens ook zo grappig. Als je hier aan iemand vraagt: fawaka? Of hoe gaat het? Dan zeggen ze nooit maar dan ook echt nooit: goed. altijd zeggen ze: het gaat of: een beetje of: rustig. Ze zullen nooit zeggen dat het goed of slecht gaat. De eerste keer moest ik trouwens wel lachen toen ik iemand vroeg hoe het ging. “een beetje” dat is toch geen antwoord op de vraag die ik stel.

Ook had ik eergisteren het gevoel: “jah ik woon echt in paramaribo” ik ben ondertussen al zo gewend geraakt. Eerst had ik nog altijd een beetje het gevoel dat ik hier op vakantie was. Maar toen ik eergisteren op de fiets zat en mezelf er op betrapte dat ik druk rinkelend met mijn fietsbel naar een auto schreeuwde: “eej man, geef me een break!!!” en dat de auto verbazingwekkend genoeg ook nog stopte om me voor te laten gaan, toen dacht ik echt “ow god ik begin te versurinamen” ook ken ik de stad ondertussen best goed met al zijn 1richtingswegen. Ik zit nu echt op mijn dooie gemakje op mijn fietsje, weet welke plekken gevaarlijk zijn, waar je echt moet afstappen maar ook waar je er makkelijk even tussendoor kan fietsen, etc. toen ook nog een paar vrijwilligers tegen me zeiden dat wanneer ik met de projecten telefoneer ik echt surinaams doe, dacht ik: ja ik woon hier (voor een paar maandjes)… maar ik heb zelf helemaal niet door dat ik zo anders doe over de telefoon. Naja, je moet wel echt heeeeeel langzaam praten, anders verstaan ze je niet. Ook moet je drie keer om bevestiging vragen. Ik heb wel geleerd dat “ja” niet altijd “ja” is. Zo had ik laatst in de bus dat ik de buschauffeur vroeg: gaat u naar heiligeweg? Dan zegt hij: “ja” je gaat dus zitten en de bus rijdt weg. Vervolgens zegt ie tegen je dat deze bus naar de combemarkt gaat. Zijn “ja” was dus de ja van: “ja, ik heb je gehoord en begrepen”. En zo gaat het hier vaak. Dus ik vraag altijd alles dubbel, heb veel geduld en laat mensen het verhaal nog even samenvatten zodat we echt duidelijk hebben dat we op dezelfde lijn zitten. Soms wel vermoeiend, maar ach, het hoort er bij. Over de bus gesproken trouwens, ook dat vind ik helemaal leuk! (als je in de goede bus zit tenminste). Maar het is echt zo’n ideaal systeem hier! In nederland gaan bussen op vaste tijden, en sta ik altijd 10 minuten in de kou te wachten omdat je te vroeg bent want je moet de bus sowieso halen. Hier gaat het echt zo anders. De bus die haalt jou! Als je langs de weg loopt dan gaat de bus langzaam naast je rijden en toetert ie van: “hier ben ik, moet je mee?” dan schud je nee en rijdt ie door of je steekt je hand op en hij stopt voor je. Ook als je eerder al je hand op steekt dan rijdt ie door naar een plek waar die kan stoppen en wacht gerust 10 minuten op je. Nou dat zal je in nederland echt nooit meemaken, buschauffeurs die voor je neus wegrijden. En je bent nooit langer als 10 minuten op een bus aan het wachten. als je ergens langs de weg gaat staan komt er iedere minuut wel 1 voorbij zoniet meer. En als je op het busstation “heiligeweg” opstapt dan ga je zitten en wacht je tot de bus vol is. Dan pas vertrekt ie. Maar goed de bus is altijd binnen 10 minuten vol. Ook hebben de buschauffeurs een topgeheugen. Je mag dus zelf bepalen of je betaald als je binnenkomt of als je uitstapt. Iedereen doet dit dus ook willekeurig door elkaar. Maar de buschauffeurs houden het allemaal in hun hoofd bij, wie van de 26 wel of niet betaald heeft. En de bussen hebben allemaal geheime uitklapstoeltjes! Dat is ook echt grappig. De eerste keer keek ik echt mijn ogen uit, waar allemaal stoeltjes vandaan getoverd werden.

Ook is de krant echt bizar. Naja, vooral echt heel slecht. Iedere dag staat er weer een foto van een ontzield lichaam op de voorpagina. Dit betreffen dan verkeersdoden. Je ziet ze gewoon half onder een auto liggen, bebloed en al. Soms ligt er een laken overheen, rood van het bloed weliswaar. Ook stond er laatst een foto in van een foetus in de berm. Een heel klein minibabytje, die nog lang niet levensvatbaar was. Die is gewoon in de berm gedumpt… echt heel erg. Ook staat er op de voorpagina een artikel geschreven, wordt er verwezen naar de volgende pagina, dan staan daar nog 3 regels, dat je echt denkt, had dan het hele artikel gewoon geplaatst, als er toch geen zinnige informatie meer in de laatste 3 regels staat. Of dan heb je een artikel over de vele toyota’s in suriname ofzo. Plaatsen ze er een foto van een smart aan de amsterdamse grachten bij met als bronvermelding: google. En ze hebben echt grappige taal hier. Dan was er een artikel over polygamie en dat noemen ze hier dan: veelwijferij.

Ook gaan we (ik en paar huisgenootjes) aan Maya (vrouw van Prem) vragen of ze ons Surinaams wil leren koken. We willen graag zelf roti leren maken, moksi alesi etc. lijkt me echt heel leuk! Wil ze vast wel. Anders kunnen we ergens in een restaurant ook wel een cursus doen, maar kost veel geld en is lang niet zo leuk dan met maya denk ik.

Verder is 80 procent van mijn huisgenoten nu in Blanche Marie. Alleen ninet, soraya, wieke en ik gingen niet mee. Ik ging niet mee aangezien ik over 4 dagen al de bush in ga en het toch wel veel geld kost. Deze trip was 175 euro. Ook vind ik het echt heerlijk om een keer een weekendje rust in huis te hebben. Het was echt een leuk weekend. Vrijdag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. Alleen lekkere pastasalade gegeten en naar bed gegaan. Zaterdagochtend wat huishoudelijke dingen, afwasje, mijn was opgevouwen, beetje opgeruimd etc. toen zijn we de stad ingegaan. Eerst halve stad doorgefietst op zoek naar de Best Markt. Dit is een hele hele grote supermarkt met heel veel nederlandse spulletjes. Dus wat nederlandse dingen gekocht, lekkere chocopasta, appelsientje sinasappelsap, rijstwafels, shampoo, ananas op sap ipv siroop. Toen naar de combemarkt geweest, wat fruit gescoord. Toen naar de zus&zo fiets verlengd en drankjes gedronken. Toen naar huis voor de siesta. Nog lekker paar uurtjes geslapen. Toen zijn Soraya en ik om 6 uur naar de bazaar geweest van de Diplomatic Ladies. Dit zijn de ambassadevrouwen en vrouwen van ministers etc. die organiseren ieder jaar een bazaar voor het goede doel. Wieke die stond hier ook met een standje van de VN/Unicef. De entree was 3 srd en op het terrein waren allemaal kraampjes. Van echt heel vee verschillende landen. En daar verkochten ze voornamelijk allemaal eten en wat landgebonden artikelen. Ook stonden er kraampjes met allemaal leuke zelfgemaakte souveniertjes. Hier hebben Soraya en ik ons buikje rond gegeten. terwijl we eigenlijk op dieet waren, maar ja het was voor het goede doel he! En etenderwijs gewoon lekker internationeel bezig ;-) we hadden wel besloten dat we alles gingen delen, want we wilden eigenlijk alles proeven! We hebben het volgende allemaal gegeten: franse quiche, belgische speculaas en belgische truffels, mexciaanse taco, hollandse kibbeling (!!!!) zweedse chocoladetaart, indiase kip + rijst indiase samosa. Voor de rest wilden we nog veel meer proberen en eten maar anders gingen we knappen en dat is niet de bedoeling. Het enige wat ons niet zo interesseerde was de chinees en de amerikaan. Maar voor de rest hadden we nog bij 20 andere kraampjes wat willen eten. Toen hebben we maaike geprobeerd te bellen of zij al ergens in de stad waren want we zouden s avonds wat gaan drinken. Maar maaike nam niet op. Dus toen zijn we maar naar huis gefietst. Zijn we dus eerst verkeerd gefietst, dat we in een straat terecht kwamen, waarvan ik tegen soraya zei: “we keren nu rechtom” dus wij in de ankers en maar weer snel terug gefietst. Ik zag verderop wat auto’s staan met allemaal enge negers die naar mijn idee coke aan het dealen waren. Niet iets waar je bij wil zijn… toen we wel bij maaikes huis aangekomen waren, hebben we wat voor het hek staan schreeuwen “MAAIKE, MAAIKE, BEN JE TUIHUIS????!!!!” en ze was thuis, dus hebben we daar even gezeten en gekletst. Toen zijn we naar een nieuwe tent in de stad gegaan “chillz” hier kan je echt heel leuk zitten. Hier hebben we tot half 2 s nachts gezeten, coctailtjes drinken. (en voor de verandering was ayla de enige zonder borrel, ik was aan de verse jus) wel heb ik alle coctails geproefd en die van ninet was beduidend het lekkerste. Was grappig, ninet vroeg: heb je niet een coctail met baileys (?huh schrijf je het zo?) die had ie niet en hij vond het maar vreemd. Ninet vroeg: kan je niet iets voor me in elkaar flansen met baileys? Nou hij zou zijn best doen. En het is echt een verdomd lekkere coctail geworden, met baileys, kuhla (?) roomijs, slagroom, walnoten, etc. hij zou hem op de kaart zetten als “ninet on ice” hij vond hem zelf blijkbaar ook lekker en vrij succesvol. Toen ging iedereen naar huis en stapte soraya en ik ook maar eens op ons fietsje. Fietsten we naar huis, kwam er een auto naast ons rijden. Heeft die kerel de hele tijd naar ons geroepen: kut zuigen, kut zuigen, lekker kutzuigen, kutzuigen, lekker beffen. En hij bleef maar langzaam naast ons rijden. Dus wij tegen hem zeggen dat ie gewoon door moest rijden. Hij bleef maar roepen: kut zuigen, kut zuigen, lekker beffen. En toen schoten we echt keihard in de lach. Ik vond het eigenlijk best creepy maar het was ook wel echt grappig. Ik was echt blij dat we gewoon in een goede buurt fietsten (anders waren we ook niet gaan fietsen) en dat er later meer auto’s kwamen die naar hem ging toeteren dat ie door moest rijden en riepen dat ie normaal moest doen. Naja, toen moest ie wel doorrijden en waren wij hem kwijt. Maar goed anders was ik gewoon een 1richtingweg ingegaan en op de stoep gaan fietsen zodat we hem ook afgeschud hadden. Maar ik vond het wel echt vervelend. Denk dat ik ook maar niet meer s nachts ga fietsen met alleen maar dames. Er waren verder wel gewoon nog aardig wat mensen op straat en er had niks kunnen gebeuren, maar toch…

Toen werd ik vanochtend om 9 uur wakker, ben ik begonnen met dit verhaal typen. Weer in slaap gevallen, weer verder getypt en ga zo nog even tukken denk ik. Maar eigenlijk moet ik ook nog wat boodschapjes doen. We gaan vanavond lekkere “greak passion steak” eten, aardappelen en groenten. En vanmiddag gaan sor en ik ook nog ff sporten.

Trouwens mijn laptop doet ook heel erg vreemd. Ik weet niet wat er aan de hand is maar er is iets mis. Hij loopt de laatste tijd heel vaak vast of geeft ineens zwart beeld, wil pas na 3 keer opstarten. Maar ik denk eigenlijk dat het de hitte is. Want als ik hem een poosje niet gebruikt heb doet ie het gewoon. Maar als ik er dan een uur op bezig ben ofzo (en hij loei heet wordt) begint ie vreemd te doen. Zet ik hem uit en wil ie niet meer aan. pas paar uur later gaat ie weer aan. Ik hoop niet dat het een virus is, maar ja we zullen zien!

Ik ga trouwens ook snel naar buiten, ik ruik namelijk regen op komst! Het zal zo wel losbarsten dus ik ga alvast naar buiten! Eindelijk weer een verfrissende regenbui!