klote kut muggen

Mijn mening is dat de muggen hier in Suriname wel een apart hoofdstuk waard zijn. Echt waar, mijn grootste frustratie hier vormen de muggen. Ik word er werkelijk waar helemaal knettergek van. Echt, alles is leuk hier, niets zal mij hier wegjagen maar ben bang dat er een punt komt waarop het de muggen gaat lukken. De muggen hier hebben één voordeel, ze zoemen niet. Maar voor de rest zijn het horror beesten. Ik zal even de levensloop van een muggenbult beschrijven (deze is overigens bij iedereen anders):
Je bent geprikt. Het ziet er uit als normaal, rode vlek met daarin die bult met het gif van de mug er in. Het gaat jeuken. Maar niet normaal jeuken. Een stekende, pijnlijke jeukplek. Maar goed je houdt jezelf voor: niet krabben, niet krabben, niet krabben!!! Dan is het ineens een enorme rode vlek. Bij mij meestal wel zo groot als een 2 euro munt, zoniet groter. Je negeert het. Wrijft er af en toe over heen, is tikkeltje pijnlijk. Maar vooral niet krabben. Vervolgens trekt de jeuk weg. Nu is het gewoon nog een dikke bult. Maar dan ’s avonds of met extreme hitte begint het ineens weer als een gek te jeuken. Maar vooral niet krabben want dan wordt je echt gek. Dan kan je niet stoppen totdat je je hele lichaam hebt opgengekrabd. En ook dan houdt de jeuk niet op. Na een week ongeveer wordt de dikke rode bult een soort van paars/blauwe vlek. De jeuk is nu weg, maar het is zeker wel gevoelig. Dan wacht je nog een week en dan is de bult weg maar is het veranderd in een rode droge huiduitslag. Overigens vindt dit alleen plaats op mijn benen en voeten. (hier wordt ik ook het meest gestoken) maar wanneer ik een bult op mijn armen heb, blijft ie gewoon zoals een nederlandse muggenbult en is na een dag of nacht alweer weg.
Maar goed, ik was helemaal blij dat ik mijn klamboe mee had, het is zo’n fijne klamboe. Maar op de één of andere manier weten de muggen toch te infiltreren. Dan wordt ik ’s nachts wakker omdat ik mezelf dood aan het krabben ben. Dan kijk ik. Was het duidelijk een muggenbult, maar die heb ik in mijn slaap al open gekrabd. Dan wil ik blijven krabben (ook al doet het pijn) want je wordt echt tot waanzin gedreven door die jeuk. Vervolgens ga je je bed uit om naar de wc te gaan, wat water te drinken en je wondjes schoon te maken met water en alcohol.( bij je wondjes zijn namelijk allemaal andere kleine insectjes gekomen om je bloed te nuttigen. Misschien zijn t van die kleine mieren, schurftbeestjes, vlooien, ik weet het niet) Vervolgens klop je je laken uit en dan maak je de mug dood die op onverklaarbare wijze in je klamboe is gekomen. Dan heb je weer bloedvlekken op je hand en zit je klamboe onder bloedsputters. Gelukkig grotendeels je eigen bloed in combinatie met minibeetje muggenbloed. Ik snap echt niet hoe die beesten in mijn klamboe komen. als ik ga slapen, is ie mug vrij. Ik wordt ’s nachts wakker en er zitten er één of twee in. Ik heb de hele klamboe bij mijn bedrand ingestopt, de opening dichtgemaakt met een stuk of 3 wasknijpers. Er zitten geen gaten in, ik snap het niet!!! Iemand een idee hoe ze dit doen? Vervolgens maak ik een handdoek nat, wring deze helemaal goed uit en bind dit om mijn jeukende/bloedende lichaamsdeel. Dit is de enige manier om de jeuk tegen te gaan (en de vieze kleine beestjes tegen te houden). Echt het enige wat helpt tegen jeuk is koud water, vochtige handdoek of iets vergelijkbaars en ijs. Als we s avonds uit eten gaan en ik wordt gek van de jeuk vis ik meestal een blokje ijs uit mijn drinken of hou mijn koude flesje er tegen aan.
Gelukkig hoef ik er niet iedere nacht uit om al deze rituelen te houden. Maar het gebeurt toch wel twee keer in de week. Ook krijg ik er de meest leipe dromen van. (weet niet of dat aan de muggen ligt maar denk het wel. Doordat ik dan zo onrustig in bed lig ga ik volgensmij ook onrustig dromen) zo heb ik bijvoorbeeld een verschrikkelijke droom gehad over mijn vertrek naar suriname. Mijn vliegtuig zou over 2 en een half uur vertrekken (niet inchecken maar echt weg vliegen) en pap en mam wouden maar niet vertrekken. Ze hadden er ook geen duidelijke reden voor maar we gingen nog niet weg. Ondertussen liep ik helemaal te flippen, gillen, huilen dat ik mijn vliegtuig zou missen maar ze wouden maar niet weg. Pappa moest eerst nog yoghurt eten en mamma wou nog kopje koffie en sigaret doen. Daarna moest dit nog dat nog zus nog zo nog. Toen zou mijn vliegtuig over anderhalf uur al gaan. (ik was in de veronderstelling dat we dit nog wel zouden kunnen halen) dus ik bleef maar zeuren, stampvoeten etc. dat we weg moesten. Toen werd ik wakker van de jeuk. Hele ritueel etc. viel ik weer inslaap. Droomde ik dat mijn boot naar Indonesie over anderhalf uur vanuit Delfzijl zou vertrekken. Het zelfde drama, pappa en mamma wouden me maar niet wegbrengen. Ik helemaal ik paniek, ik zou mijn boot missen. En met openbaar vervoer zou ik het ook al niet meer halen. Toen werd ik uiteindelijk weer wakker en was ik helemaal overstuur, aan het huilen, opgefockt en had ik nog steeds jeuk…

Overigens een vrouw die hier al een paar maanden zit, heeft me verteld dat de bulten en de jeuk vanzelf minder heftig worden. Dus de vooruitzichten bieden perspectief.