Groningen, Nickerie, Bigi Pan

Na een paar verzoekjes maar weer een verhaaltje van mij. (Ook omdat ik weer van alles heb meegemaakt en mijn verhaal ff kwijt wil). Ik ben dit weekend op trip geweest naar Nickerie en Bigi Pan (letterlijke betekenis: grote openwatervlakte). We gingen zaterdagochtend om 7 uur weg met de pink panther op weg naar Nickerie. We gingen dit keer niet met zo’n idioot grote groep maar met zijn 15e. ik was nog behoorlijk moe dus heb een uur versuft voor me uit zitten staren. Toen was onze eerste stop in Groningen. JEEJ GRONINGEN! Was alleen niet heel bijzonder. We hebben ff bij het water gezeten en een broodje gegeten en met verbazing gekeken naar een enorm meute koeien die voorbij kwamen rennen. (gewoon over straat met een koeienherder erachteraan) vervolgens zijn we verder gereden naar Wageningen, daar even plaspauze en weer gaan met de banaan. Toen kwamen we tegen half 1 smiddags aan in Nickerie. Hier gingen we kijken bij een rijstfabriek. Was echt heel leuk om te zien hoe dat allemaal gaat. Er waren echt hele, hele grote bultenrijst. En nieuwschierig als ik ben, ben ik ook stiekem een trappetje opgegaan om te kijken hoe de rijst gedroogd werd. Was ook wel interessant om te zien. Dat gebeurd niet door datgeen waar suriname zo rijk aan is: de zon. Maar dat gebeurd gewoon met hele grote warme luchtblazers (dat snap je toch niet) maar goed. ook even gekeken naar de veiligheidsregels: niet roken in het gebouw, handen wassen, pet op, schone kleren aan, niet in of naast het gebouw plassen etc. en nergens wordt aan gehouden. Mensen stonden gewoon tussen het rijst te roken etc. maar ja, no spang! Daarna heeft het busje ons naar het huis van de broer van prem gereden. Hier hebben we heerlijke roti gegeten (maar tegen alle verwachtingen in was hij helemaal niet zo pittig)
Vervolgens werd de groep in 2e gesplitst, de ene helft ging naar t zwembad de andere helft ging mee varen op Prem zijn boot. Dan zouden deze 2 groepen na een uur gewisseld worden. ik was als eerste naar het zwembad gegaan en daarna volgde opeens een helft van de andere groep. Ze waren naar het zwembad gebracht terwijl ze naar de haven moesten. (heel goed gecommuniceerd) en we werden maar niet opgehaald en we werden maar niet opgehaald. Na 2 uur werden we dan toch gehaald met de mededeling dat we naar het hotel ging. Ik: maar wij zouden toch ook nog met de boot?!? De buschauffeur wist het allemaal niet dus ik zei tegen hem dat ie prem ff moest bellen. Deed ie, maar prem was op de rivier en kon hem niet verstaan. Dus wij naar het hotel. Daar gewacht en gewacht en gewacht. Kwam om half 8 prem aanzetten. Het was allemaal een beetje mis gelopen. Ze kregen de boot niet in het water en later niet uit het water etc. toen hadden ze nog vreselijk ver om moeten rijden omdat er op het punt waar ze normaal langs gingen politie aan het controleren was. En prem heeft geen groot rijbewijs dus mag helemaal niet met boot rijden.
We zouden dus eigenlijk op de zeedijk naar de zonsondergang gaan kijken en daar barbequen. Maar ondertussen was het al donker dus dat werd hem niet meer. Zijn we naar een restaurant gegaan waar we ontzettend vieze bami gegeten hebben. Ik heb een paar happen genomen en heb toen de rest maar laten staan. Het was koud, vies, ontzettend vet en veel te pittig. Daarna zijn we alsnog naar de dijk gereden om daar een drankje te drinken. Ondertussen was ik ontzettend moe en wilde niks anders naar bed. Ik dacht: moeten we hier ook nog weer 2 uur zitten. Bleek toen we aankwamen het barretje ook al dicht te zijn dus konden we ook niks drinken. Toen is prem naar de eigenaar gereden om te zeggen dat de bar weer open moest. Zo gezegd zo gedaan: bar weer open. Even op de dijk gezeten maar toen was ik het zat (iedereen had t veel te erg naar zijn zin en ik was moe, heel moe) dus toen ben ik ff bij het barretje gaan zitten, dacht nog maar een 7upje te gaan drinken. Daar zaten prem en al zijn broers, zoons, neefjes. Dus ik ging eens wat met prem kletsen. Ik was benieuwd naar van alles en nog wat. Hij is directeur van een stichting “sahara” (hindoestaans voor hulp, ondersteuning) dus ik ging vragen wat die stichting precies deed. Hij geeft cursussen aan hindoestanen in nickerie omdat die heel weinig ontwikkeld zijn. geeft ze trainingen om bedrijven op te zetten enzo. Ook veel vrouwencursussen, tegen geweld in huis etc. dit omdat de hindoestanen daar veelal ongelukkig zijn, geen steek verder komen in het leven en geen vooruitzichten hebben. Ook vertelde hij dat er een heel hoog zelfmoordpercentage onder de hindoestanen is omdat het leven voor hun toch nooit beter zal worden. suriname is nummer 2 of 3 op de lijst van meeste zelfmoorden op de wereld (zegt prem). (maar ik hoor het ook wel vaak in het nieuws en inderdaad vooral hindoestanen) verder over prem zijn leven in nederland gehad, daar heeft ie pedagogie gestudeerd, vervolgens andragogie en daarna nog 2 jaar gewerkt. in totaal 15 jaar in nl gewoond. Toen kwam de wodka op tafel. Dus hebben prem en ik gezellig wodkaatjes gedronken met zijn 2e. toen het over surinaams groente en fruit gehad. Hij is bezig een sinasplantage aan het op te zetten. Vervolgens het over het zorg en belasting systeem gehad. Het belastingsysteem is gewoon precies hetzelfde als in nl, ook zelfde belastingpercentages etc. hij heeft nog heel veel gezeik gehad met de belasting omdat mensen hem verklikt hadden als “tourbureau”zijnde, omdat ie vaak de studenten mee op trip neemt. Maar de studenten vragen dit, de hanzehogeschool zegt dat ie dit moet doen en hij vraagt niet veel er voor. (is echt aanzienlijk goedkoper als bij anderen, maar hij zal er sowieso wel op verdienen anders zou ie t ook niet doen, denk ik) er is hier wel een zorgverzekering maar men is niet verplicht er een te hebben. Veel mensen hebben dit dus ook niet. En de dokter is hier echt heel duur (voor surinaamse begrippen) toen we het op den duur echt, echt gezellig hadden en de wodka vrijelijk vloeide heb ik ook maar wat gevoeligere onderwerpen aangesneden. Zoals desi bouterse. (welke surinamer je ook vraagt, ze willen er niks over zeggen. We hebben vorige week de rondleiding bij fort zeelandia gedaan en ook daar wou die man niks zeggen over de decembermoorden en desi bouterse. hij vertelde alleen dat hier de decembermoorden waren, daar de kogelgaten en dat de rechtzaak tegen de “verdachte” nog bezig was.en meer wou hij er niet over zeggen. Dus gingen we ook maar niet vragen) maar goed: desi bouterse. prem: hij heeft verschrikkelijke dingen gedaan, politieke tegenstanders vermoord etc, dikke drugshandel, maar daar tegen over heeft ie 1000 goede dingen gedaan. Hij heeft het volk wakker geschud, van alles voor het volk gedaan. Niet zoals die vuile hufteriken, die niks durfden die nu in de regering zitten. Het is een man die dingen durft! Hij heeft heel veel scholen gebouwd, wegen aangelegd, etc. dingen voor het volk!! en dat niemand er over wil praten is omdat ze bang voor hem zijn. zelfs ministers, rechters zijn bang voor hem. Daarom gaat hij ook niet veroordeeld en gestraft worden. Ook is het 100 % zeker dat ie in 2010 als er weer verkiezingen zijn weer aan de macht komt.
Toen over het geloof. Dat veel hindoestanen moslim waren maar ook veel christen. Over uithuwelijken gehad, nog veel grote gezinnen (hij heeft zelf ook 11 broers en zussen) waardoor ook veel armoede. Maar dan had je ook weer meer handen die op het land konden helpen, dus het had 2 kanten. Zelf hadden ze ook altijd een plantage waar hij altijd meehielp als kind zijnde. Hij had zijn eerste schoenen pas op zijn 16e, toen ie naar Paramaribo ging om naar de mulo te gaan. (hij is opgegroeid in nickerie) (trouwens, nickerie is een hindoestaans district, 99 % van de mensen daar is hindoestaan, en zo is een ander gebied waar we door heen zijn gereden 99 % javaans, maar paramaribo is miksmaks) toen kwamen dus ook de verschillende bevolkingsgroepen aan bod. “je mag het eigenlijk niet zeggen maar creolen zijn criminelen! Schorem is het” “javanen kunnen niet hard werken” aldus prem. (en hindoestanen zijn oplichters en huichelaars, heb ik van een creool gehoord) op zich leven alle bevolkingsgroepen hier goed samen en staat er inderdaad een synagoge naast een moskee. Leven nergens verschillende bevolkingsgroepen zo goed samen als in suriname, maar toch is de discriminatie er wel. Niet openlijk, maar het is er wel. Het levert verder geen problemen zoals in veel andere landen, zoals bijvoorbeeld NL. maar het is wel aanwezig. Toen kregen we het op de een of andere manier over Pim Fortuijn, (oja naar aanleiding van Desi Bouterse) dat Pim Fortuin ook gedurfd had, net als Desi Bouterse. Toen over Wilders en de islam. Toen ik er over begon dat ik het niet eens was met de islam maar dat mensen zo’n ophef er over maken toen barste alle surinamers bij mij aan tafel los. De islam: NEEEEH! Je moest het indammen en zeker niet in je land toe laten. Wilders had groot gelijk. De islam had gezegd dat ze de hele wereld over zouden nemen. dus je moest ze uit je land weren. Tuig was het. Ik dacht: Lalalala, ander onderwerp. (ondertussen al 10 x door medestudenten gevraagd of ik ook nog naar de dijk kwam en wat ik daar deed. Maar ik had het machtig mooi met prem. Eindelijk al mijn vragen ongegeneerd vragen en wat over het land leren. Wel vanuit de visie van een hindoe natuurlijk, maar ik neem ook niet alles voor waar aan en relativeer) overigens is Nickerie wel een stuk veiliger als Paramaribo. Je kan je auto gewoon open laten staan, geen dievenijzers voor de ramen etc.) ook is het echt grappig wat voor verschillende landschappen Suriname allemaal kent. Bij Nickerie bijvoorbeeld is het allemaal vlak en worden er gewassen gekweekt. Het was echt net alsof we door Nederland reden (op de stukken moeras na dan). er waren ook allemaal akkers waarop ze rijst kweekten. (lijkt verdacht veel op graan) ook allemaal trackers enzo echt grappig. En natuurlijk dijken (het ligt aan zee). Maar goed ik moest de rest maar ff hapjes gaan brengen op de dijk en ze aansporen om nog wat te kopen bij het barretje. Prem vond het genant dat we het barretje speciaal open hadden laten gaan voor ons en dat we nog maar een paar dingetjes gekocht hadden. Opzich ook wel begrijpelijk. Achteraf was het maar goed dat ik ze er nog even op geattendeerd had wat te kopen, anders hadden ze daarna zonder bier gezeten. Verder nog gekletst over hoe die bij de hanzehogeschool terecht was gekomen en over bremmer en balt (stagemeneren).
Balt was trouwens deze week op bezoek bij mijn stage. Wat een idioot is het ook zeg! Hij wist al niet eens hoe het bedrijf heeft waar ik stage bij loop. Hij had het de hele tijd over Oetsitours (ander bedrijf in ons pand) op den duur ging ik maar zeggen: uuh, hallo, je bent bij SPS hoor. “OW, ach ja, SPS dan” Hij snapt ook echt niks van vrijwilligerswerk. Waarom mensen dat in godsnaam zouden doen. En dat ze dan helemaal niks vergoed kregen, geen ticket, geen onderdak, geen voedsel, geen visum, helemaal niks! En dat ik ook geen stagevergoeding kreeg daar snapte hij ook niks van. En hij wist niet of hij wel iemand zou vinden om mij op te volgen, aangezien er geen stagevergoeding was terwijl dat bij anderen wel allemaal zo was. Was ook eigenlijk best oneerlijk dan. dan konden alleen rijke studenten naar het buitenland. dus ik: nou mijn huisgenoot loopt anders stage bij de VN en krijgt ook niks. En mijn andere huisgenoten krijgen maar liefst 40 euro in de maand stage. Dat is inderdaad wel het verschil of je naar het buitenland kan of niet. En sowieso als je bij dit bedrijf stage wil lopen dan moet je al helemaal niet een insteek hebben dat je geld wil verdienen want dan zit je hier goed fout! Dan moet je maar in nederland gaan stagelopen of een amerikaans-surinaams bedrijf vinden. “Jajaja, nou als er iemand bij me komt die speciaal naar ontwikkelings/vrijwilligerswerk vraagt dan zal ik het zeker zeggen.” Ik: ja maar toen ik bij jou kwam vroeg ik daar ook niet naar, je gaat er gewoon niet van uit dat er zoiets is” Nou, hij zou wel even kijken. (hehe, ik kan hem echt niet uitstaan en dan vind ik het zo heerlijk om er tegen in te gaan. Hahaha, en het is gewoon een prima stageplaats en hoop dat SPS nieuwe stagiaires kan vinden)
Ok, terug naar de trip. Na nog ff met prem gekletst en gewodkaat te hebben zijn we terug gegaan naar het hotel. In de bus kort verslag gedaan van de gesprekken met prem, vonden ze wel leuk om te horen. Bij het hotel aangekomen verder geborreld en gedanst in de bar.Ook werden er nog lekker kippetjes voor ons gebbqued. Daar was ik wel aan toe na die vieze bami. Was erg gezellig. Prem riep hem ook de hele tijd bij zich. Hij was al aardig dronken. “Ayla Ayla, mijn Ayla kom bij me, drink er nog één met me” vervolgens ging ik even naar de wc, “Neeh mijn kind, je gaat toch nog niet naar bed!” Hahaha, ik ben echt het lievelingetje geworden. Hij heeft me ook gebombardeerd tot leider van de groep en gaat me deze week een keer roti brengen omdat dat mijn nieuwe lieverlingseten is. Toen kwam er van die echte hindoestaanse muziek op. Waardoor zijn broers/kennisen, what ever, gingen dansen. Dus één van mijn huisgenoten er ook bij, van die gekke hindoestaanse dansjes doen, prem er bij gelseurd. Echt mooi om te zien (we hebben het ook nog op film, ik probeer die te bemachtigen) nog wat gedronken. Begon al aardig teut te worden. besloot naar bed te gaan. Kom ik jurjen daar tegen met nog 2 meiden en de buschauffeur. Ze waren kikkers (hele grote kikkers) aan het vangen en die deden ze stiekem in een kamer van een van de anderen. Dus wij hadden al een lol. Toen ging één van die meisjes naar bed (er zaten al 2 enorme kikkers in dr kamer) en zij: AAAAH NEE, er zit iets in mijn kamer. Haha, zij die kikker naar buiten gejaagd. En wij lachen, lachen, lachen. De volgende ochtend ontdekte ze de andere pas. Toen hebben ze alles ondergetaped zodat mensen hun ramen niet meer open konden doen en s ochtends een waar tapeparadijs zouden vinden. Toen gingen ze alle 3 plotseling naar bed, allemaal tegelijk, vanuit het niets. Dus ik vertrouwde er niks van en ging in mijn kamer nog even achter mijn raampje staan gluren. (ze hadden mijn kamer overigens wel dier/tapevrij gelaten) ik wachten tot ze naar buiten kwamen. Toen kwam er een andere, veel te dronken, huisgenoot aan. overal met een roe op iedereen zijn deuren te bonken “zijn er nog stoute kinderen” “zijn er nog stoute kinderen”. Ik nog eventjes op wacht. Er kwam niemand, behalve de buschauffeur. Die ging nog even met me kletsen. Totdat ie vroeg of ie bij me mocht slapen. Toen heb ik maar gezegd dat dat niet de bedoeling was en dat ik nu echt ging slapen. En bovendien ligt mijn vriendinnetje rianne al bij me in bed. Dus toen ben ik gaan slapen (na alle ramen en deuren nog een keer op hun slot gecheckt te hebben)

De volgende ochtend schrok ik wakker, kwart voor 8, we zouden een half uur geleden vertrokken zijn. ik vlieg naar buiten, iedereen was nog aan het chillen. Ik rianne wakker gemaakt (mijn bedpartner) was trouwens heel vreemd, er waren allemaal 2persoonsbedden. Dus iedereen moest maar bij elkaar in bed. Ik heel snel een kamer ingerend en mijzelf toeggeeigend. Straks zou ik bij pascal in bed moeten, brrrrrrrrrr. Dat had ik dus echt niet gedaan!!! Maar met rianne was wel gezellig. En toen kwam ineens de pijn (die ik door de drukte nog niet gevoeld had) mijn arm deed zo ongelofelijk veel pijn. En ik begreep maar niet wat het was. Het deed echt heel heel veel pijn (tot huilens aan toe pijn) ik dacht echt dat mijn arm aan het afsterven was ofzo. Iedereen: heb je niet verkeerd gelegen? Maar goed, dan heb je niet zo veel pijn… de dag ervoor had ik mijn arm ook gruwelijk verbrand. (had de hele tijd met mijn arm uit de bus gehangen) dus ik vroeg me al af of het daar iets mee te maken kon hebben. Uiteindelijk bleek dus dat het de airco geweest is. Ellendige rotairco. Airco was aan mijn kant van het bed, bij het hoofdeind. Die heeft dus de hele nacht op mijn arm staan blazen waardoor die helemaal stijf was. Maar goed, ik was allang blij met een stijve arm ipv een stijve nek, want dat had ook kunnen gebeuren.gelukkig was de ergste pijn na een paar uurtjes weg. Maar ik dus snel douchen met mijn pijnlijke arm. Op het moment dat ik de deur uit stap zie ik buiten een tafereel. De dronkaard van “zijn er nog stoute kinderen” had niet wakker willen worden. na met zijn alle op hem gesprongen te zijn (en nog steeds zijn bed niet uitkomend) hebben ze hem met bed en al naar buiten getild en daar een emmer koud water over hem gegooid. En weer moest ik vreselijk lachen. En hij was klaarwakker. Hahaha. Toen met zijn alle het busje in, kwartiertje gereden. Daar waren 2 bootjes waar we stukje mee gevaren hebben naar een dam toe. ondertussen was ik kotsberoerd. Ik had een kater, we hadden niet ontbeten of wat gedronken en toen in dat bootje varen. Toen moesten we bij de dam er uit. Ben ik snel naar een ruïne daar gelopen, ben er achter staan kotsen. Echt heel verschrikkelijk. Maar goed toen alles er uit was, voelde ik me wel direct een stuk beter. Maar in die 3 minuten dat ik had staan kotsen was ik ondertussen al 12 keer gestoken door allemaal muggen. Bigi pan is een muggenparadijs. Maar vreemd genoeg jeukte deze muggenbulten niet. Je hebt hier volgensmij echt 100 verschillende muggensoorten. Ondanks dat ze niet jeukte ben ik me toch maar direct in gaan smeren met deet. (bah wat is dat een vies spul, ik gebruik het ook alleen als we de bush in gaan of s avonds als we weg gaan voor mijn voeten. Terwijl anderen echt smeren of hun leven er van afhangt) toen hebben de jongens de 2 boten over de dam heen getild (t was laag water, dus een behoorlijk eindje omhoog) toen konden we weer verder varen. Weer misselijk (maar niet meer gekotst). Het was wel echt een hele mooie boottocht. Wel heel anders dan toen we in baka boto waren, maar wel heel mooi. Nog kaaimannen (in t surinaams: waterkippen) gezien en aapjes! Jeej, monkeys! Toen nog ff een afslagje genomen en het was net alsof we op de hei waren. Alleen heb je hier geen vaste grond onder je voeten maar half moerasachtig. Op sommige stukken gras kan je wel staan, maar andere daar zak je doorheen (maar een halve meter diep) was wel grappig, het gras bouncte echt, lekker drassig.
Toen weer doorgevaren totdat we op de bigi pan kwamen. Echt een heel heel groot meer. Met daarin allemaal dode bomen. Gewoon grijze kale stammen die uit het water steken. (t waren ooit levende bomen maar zijn door de toevoer van zoutwater doodgegaan. Ik vond het opzich ook wel wat engs hebben. Dan vaar je daar tussen allemaal bomenlijken die naargeestig uit het water steken) ook vond ik het best eng om in het midden van zoveel water te zijn. echt overal was water om je heen, ik dacht echt: wat gebeurd er als de boot omslaat of als ie ineens lek raakt. Totdat onze bootsman daar midden in die bigi pan uitstapte. Ik geloofde mijn ogen niet, het water was maar tot kniehoogte! Echt heel bizar. Iets verderop stond midden in het water een huisje op palen. Die had prem voor ons gehuurd. Hier werden hangmatten opgehangen, kon je vissen en kregen we eindelijk EINDELIJK ontbijt en drinken. Ik heb direct anderhalf liter water gedronken en 3 broodjes gegeten. Erg lekker trouwens, kaas! Hier hebben we een poosje gechilld, en naar de wc geweest. Dat was trouwens ook heel vreemd, er was dan een soort van hokje waarin een wcbril was en daaronder was gewoon de zee. Het was een gat met een wcbril. Maar het was zo ongelofelijk goor, de poep zat gewoon op de wcbril, echt ranzig! Dus daar ben ik maar niet op gaan zitten en ben er maar boven gaan hangen. Ook zat hier een monsterspin (rood) die ik maar heel hard genegeerd heb. Ik zie je niet, ik zie je niet, lalalalala! (Nienke, Brecht, Tess, hij was nog wel 10 keer zo erg als de TarantulaTyfusTerschellingspin) na gechilld te hebben zijn we nog weer gaan varen, vogels gespott. Zo ook de rode ibis (rode ooievaar, zeldzaam en beschermd, maar wordt alsnog op gejaagd omdat ze zo lekker zijn aldus de bootsman) tijdens het varen allemaal liedjes gezongen over kaaimannen. “ik heb zo kaai kaai kaai kaai kaaiman gedroomd” “er staat een kaaiman in de gang” “eee-ven aan mijn kaaiman vragen” “kaai-kaai-kaaiman kaai-kaai-kaaiman that’s no kaaiman” jaja, dat geeft wel weer aan hoe hoog het niveau lag. Toen nog even in de bigi pan gezwommen en moddergevecht gehouden. Vervolgens weer gechilld en gevist. Toen weer terug gevaren. Toen we bij de dam aankwamen stak deze nog maar een halve meter boven het water uit. Echt een groot verschil tussen laag en hoog water joh! Wij weer de boot uit, het bootje een stukje terug gevaren. Toen nam ie een enorme aanvaar en sjeesde zo over de dam heen. Toen mochten we weer in stappen en werden we naar de bus gebracht. Toen hebben we in de bus ingebroken aangezien de buschauffeur er nog niet was en we toch bij onze spullen wouden. En toen zat er een hele grote spin op Matthijs. Echt heel groot, zo groot als mijn hand ongeveer, met haar. Hij was beige bruin en iedereen in de bus begon keihard te gillen en te krijsen, terwijl het enige wat ik kon roepen: de bus uit! De bus uit! Nu matthijs, de bus uit! Hij snel de bus uit en de spin van zich afgeschud. Toen heeft de bootsman hem doodgemaakt in ruil voor een sigaretje. Toen terug naar het hotel, gegeten en weer 4 uur lang in de bus naar huis. Pff toen ik thuis kwam was ik moe!

Voor de rest ben ik afgelopen week nog bij 2 kindertehuizen geweest voor mijn stage. Echt een wereld van verschil. Het eerste kinderhuis was echt de grootste chaos ooit. Echt een ranzige wc, met wederom poep op de wcbril. En het meest schrok ik van het washok: er stonden maar liefst 60 vuilniszakken vol met kleren die nog gewassen moesten worden. en volgens de vrijwilligers staat dat er al tijden! Er zal maar één natte handdoek tussen zitten en je kan die hele vuilniszak wel weggooien. Maar goed dit kinderhuis bevat ook 60 kinderen en wordt geleid door één vrouw. Echt een schat van een mens met een hart van goud maar ze kan het allemaal niet bolwerken. Ook leeft dat kindertehuis alleen maar op giften en donaties. Het andere kinderhuis was echt super mooi, goed georganiseerd, tal van medewerkers maar was ook in handen van een nederlandse vrouw. Wat ik wel echt walgelijk vond, was hoe christelijk dit tehuis is. Maar dan ook echt niet normaal he! Ze waren ook opzoek naar een vrijwlliger die minstens een jaar wou blijven, positief en beleidend christen was. Ze mocht geen relatie hebben, ook niet in suriname aangaan, niet roken, niet drinken, geen piercings, geen tattooages, niet uit gaan, geen mannen over de vloer etc etc. ook mochten het alleen vrouwen zijn, want alle mannen die zich aanmelden waren toch homo’s en die moesten ze niet, het duivelsgebroed! Ik voelde me daar echt NIET op mijn gemak. Echt verschrikkelijk. Maar aan de andere kant word er wel goed voor die kinderen gezorgd, ook echt met liefde, maar tegelijkertijd worden ze gebrainwasht. Ik vroeg me nog af waar al dat geld vandaan komt om dat weeshuis draaiende te houden maar dat kwam vanzelf in het gesprek naar voren: de nederlandse kerk.

Ook had ik laatst echt weer een rotgevoel over suriname. Ik liep in mijn pauze even naar de broodjeswinkel om een broodje te halen. Toen kwam in onderweg een man tegen. Of hij even met me mocht praten. Ik: ligt eraan waarover het gaat. (hij had een pakketje met allemaal papieren in zijn hand) Hij was net bij sociale zaken geweest en hij kreeg helemaal niks van de regering. Hij had helemaal geen geld, hij had honger en de tranen stonden in zijn ogen. Of ik alsjeblieft wat geld voor hem had. Op zo’n moment ben ik zo in tweestrijd. Echt mijn hart breekt in tweeen als ik zoiets zie en dan denk ik dat ik best wat geld kan missen. Wat voor hem een hele maaltijd is, is voor mij een drankje in een nederlandse kroeg. Maar aan de andere kant vertrouw ik ze niet. Je weet nooit wat ze met het geld gaan doen en voordat je het weet is ie er met je portemonnee vandoor als je die uit je tas haalt. Uiteindelijk geef ik dus geen geld maar kan ik vervolgens niet meer van mijn broodje genieten. Ik vind het echt heel lastig. Mijn taxichauffeur zegt dat ik gewoon 25 cent moet geven, dat ze dan wel weggaan en als ze dat niet doen ze ondankbaar zijn. maar mijn bazin zegt dat ik ze niks moet geven, dat je beter wat voor ze kan doen op structurele basis. Daar schiet ik dus ook niet echt iets mee op. Ik heb bedacht dat ik voortaan maar altijd een pakje crackers op zak moet hebben dat ik die kan uitdelen en dat ik het avond eten dat we over hebben als we thuis gekookt hebben in een bakje met wat alluminium folie bij de weg ga zetten. (we mogen namenlijk s avonds ons vuilnis niet bij de weg zetten omdat zwervers het dan open scheuren op zoek naar eten) dus dan kunnen ze in het vervolg een lekker bakje pasta of iets dergelijks treffen. Dan gooien wij ons eten niet meer weg(vaak nog wel 2 borden) en hoeven ze me in het vervolg niet meer van mijn koekjes te beroven.

Ik heb trouwens ook nieuwe slippers gekocht, very nice. Ow,ook ben ik gewond, allebei mijn voeten liggen open. Ik had zoveel jeuk, dus liep ik de hele tijd met mijn voeten tegen elkaar aan te schuren, tot bloedens toe. OEPS! Het deed in één keer pijn en toen lag er een hele lap huid af, aan beide kanten. Niet zo fijn!

Ik ben trouwens ook een zenuwinzinking nabij (terwijl je zou denken dat dat onmogelijk is in een land als suriname: “No Spang!!!) het is zo idioot druk op mijn stage. Ik krijg van alle kanten opdrachten naar mijn hoofd geslingerd en ik heb gewoon geen tijd om alles te doen. Hier in suriname wordt ik door mijn bazin overladen met opdrachten (die haast hebben) en vanuit nederland krijg ik ook een stroom emails met taken erin (die ook zeer urgent zijn, met 10 uitroeptekens) en zowel het suriname als het nederland front vind dat dat van hun het belangrijkst is. Aaaaaaaaaargh ik word gek! Het liefst zou ik gewoon me een week alleen opsluiten op kantoor, al het achterstallig onderhoud bijwerken en dan pas weer nieuwe opdrachten aannemen, want het stapelt zich nu alleen maar op en de helft vergeet ik. Maar goed dat kan nu niet aangezien het openingsfeest bijna is. Daar hebben we het nu vooral druk mee. Idioot druk!!! Maar goed nog 2 weken en dan is dat ook weer achter de rug. Op de drukte na is het trouwens wel heel leuk op mijn stage! Echt leuke werkzaamheden! Binnenkort met de vrijwilligers op dolfijnentour!
Wat trouwens ook erg leuk is van mijn stage: ik leer zoveel mensen kennen! Ik kan de straat niet op of ik kom een bekende tegen! Haha, al mijn huisgenoten zeggen ook altijd: jeetje jij kent ook echt iedereen! (soms worden ze er ook wel flauw van dat we zo vaak moeten stoppen, even een praatje maken. Want zo hoort dat hier in suriname. En is gewoon erg gezellig!)

Gisteren was trouwens het afscheid van één van mijn huisgenoten. We gingen barbequen, ja alweer! En ze hadden een surinaamse band geregeld met allemaal danseressen. Was echt heel leuk (ook al heb ik maar 5 minuten daarvan gezien omdat ik daarvoor in coma lag en niemand me wakker kreeg: stage sloopt me!)

Oeh, ik heb trouwens geregeld dat Prem vanavond voor ons gaat koken. ROTI! AYLA LOVES ROTI!
Hihi, rotidansje!

Trouwens nog een ergernis aan suriname: wat een systemen die ze hier hebben zeg! (wel goed om de werkeloosheid tegen te gaan overigens) Even een voorbeeld:
Ik ga een stekkerdoos kopen.
Je komt aan bij de balie, mag ik wel een stekkerdoos (eerst krijg je 5 keer de verkeerde voor je) dan wil je die pakken om mee te nemen naar de kassa. Maar ho! Dat gaat niet. Je krijgt een bonnetje. Daarmee moet je naar een andere balie. Daar bekijkt ze hem, pakt de telefoon en belt naar de man van de eerste balie. Vervolgens stuurt ze je naar de kassa waar je betaald en weer een ander bonnetje krijgt. Dan moet je met dat bonnetje weer naar de tweede kassa waar je je spullen krijgt (en weer een ander bonnetje) dan moet je weer naar een andere balie gaan om een stempel te halen voor op je bonnetje en dan is het eindelijk klaar! Oftewel je bent 20 minuten bezig met een stekkerdoos kopen ipv 3 minuten (max) in nederland. Vandaar ook misschien dat iedereen altijd te laat is. (ik begin zelf trouwens ook al aardig in het late ritme te komen, tot mijn grote schrik)

Wat wel weer leuk is aan suriname is dat je nooit eenzaam zal zijn. paramaribo is echt net een dorp. Iedereen groet elkaar en maakt even een praatje (over niks) allemaal heel gezellig. Ook vind ik de surinaamse big momma’s zo leuk en aandoenlijk! Ze maken altijd een praatje met je, hebben humor van hier tot tokio en ontfermen zich over je, ze zijn echt bezorgd om je.