Harmony Hooves Healing Hearts

Hier een vervolg update vanaf de Harmony Hooves Healing Hearts. Zo heet de opvang waar ik ben, kwam ik gisteren achter. Maar goed eerst even een paar mededelingen. Internet is hier zo beroerd dat ik niet op jullie persoonlijke emailtjes kan reageren. Per email duurt het een kwartier om te laden en versturen. Geen beginnen aan zeg maar. Deze tekst type ik eerst in Word en plaats hem dan op waarbenjij.nu. wat een half uur duurt. Maar goed. Volgende mededeling. Ik krijg veel vragen over wat WWOOFen is. Dus vandaar een korte uitleg. WWOOF staat voor Willing Working On Organic Farms. Je koopt het WWOOF boek voor 50 euro en daar staan heel veel adressen en omschrijvingen in van WWOOFplekken. Ik heb 8 aanvragen verstuurd en kreeg 2 reacties dat ik kon komen. Toen heb ik voor deze plek waar ik nu ben gekozen. Je gaat naar de farm toe en krijgt daar gratis onderdak en eten. Je wordt als het ware lid van het gezin. In ruil daarvoor moet je 4 tot 6 uur per dag op de farm werken. Meestal 6 dagen in de week. Een ideale manier om kosten te besparen en wat van het australische leven mee te krijgen, in plaats van je onder alleen maar backpackers te begeven. Het zijn lang niet allemaal Organic Farms die in het boek staan. Maar veel zijn wel milieubewust bezig. Er staan ook enkele tussen die op dieren gericht zijn ipv groente en fruit. Dat wat betreft WWOOFen.
Zoals ik eerder al vermeld had is het hier een beestenboel. Ik moet zeggen dat ik er ondertussen helemaal aan gewend ben en erg kan genieten van alle dieren hier. Ik merk dat ik ook meer op mijn gemak ben bij alle dieren. Ik grijp Jenny de Geit regelmatig bij de horens en sleur haar het huis uit. Iets waarvan ik eerst met ontsteltenis naar had staan kijken. Ook de ganzen vind ik niet eng meer. Ook al doen ze wel agressief. Er zijn twee babyeendjes die verstoten zijn door hun mamma. Deze zijn geadopteerd door de twee ganzen. Deze gedragen zich echt als goede moeders voor de babyeendjes. Ze verjagen ongeveer alles wat er ook maar bij in de buurt probeert te komen door heel hard te blazen, kwaken en met hun vleugels te wapperen. Maar dit vind ik ondertussen dus niet eng meer. Verder zijn er de afgelopen dagen wat doden gevallen. Een featherfeet chicken was dus vermoord door de hond. Een andere featherfeet is in een drinkbak van de paarden verdronken. Er is een andere kip doodgetrapt door een paard. En tot slot is er nog een andere featherfeet aangevallen door de hond. Echter kon Siobhan haar op tijd redden. Tot mijn grote ergenis is deze kip nu ook gebombardeerd tot huiskip. Nu hebben we nog een kip in huis lopen die de hele boel onderscheit. Een Siobhan is haar de hele tijd aan het bemoederen en heeft haar de naam Queva gegeven. Maar de poep opruimen: Ho Maar! Verder is Carrot, een van de paarden, vandaag verkocht en opgehaald. Het was mijn minst favoriete paard omdat hij altijd chago is en je probeert te bijten. En hij heeft altijd ruzie met de andere paarden. Maar die zijn ook niet lief voor hem. Dus het is goed dat hij een ander huis heeft gevonden. Maar iedereen was er wel zwaar emotioneel onder. Iedereen aan het janken. Behalve ik, wonder boven wonder. Verder kan ik me echt uren vermaken door naar de hond Senzi te kijken. Hij is zo’n hond dat normaal gesproken schapen hoedt en bij elkaar drijft. Alleen heeft hij hier maar een schaap. Dus doet hij het bij de kippen. Zo grappig! Hij rent de hele tijd achter de kippen aan en drijft ze in een hoek. Totdat er weer een paar ontsnappen en dat gaat hij die weer bij elkaar jagen. Zeer vermakelijk.
Verder is het hier in huis ook erg leuk. Ik vermaak me prima met Siobhan, Jodie en Tasjka. Alleen Jodie is wel altijd heel erg druk. Heel erg druk. Dus die zie ik niet zoveel, alleen bij het ontbijt en avondeten. Normaal gesproken namen ze ook niet de tijd om samen te eten. Maar daar heb ik verandering in gebracht. Tegenwoordig eten we aan tafel. Ik vond het zo raar. Tasjka met haar bord op de bank voor tv, Siobhan met haar bord aan de bar en Jodie overal en nergens terwijl ze de keuken opruimt, de was ophangt etc. en ik alleen aan tafel. Ik geloof dat het ze wel bevalt. Tasjka eet haar eten nu in ieder geval op. Anders moffelde ze het stiekem weg aan een van de honden. En nu we aan tafel zitten kan dat niet meer. Maar trouwens: ze eten hier wel weinig groente hoor. Pffff, thuis kook ik altijd een hele broccoli voor 2 of misschien 3 personen. Jodie kookt een halve broccoli voor ons 4e. dat betekend een of twee roosjes per persoon. Laatst aten we pasta. Alleen pasta, kaas en beef. Geen tomatensaus of groente. Vrij bizar in mijn optiek. Maar het gebrek aan groente compenseer ik met sinasappels. Verder speel ik een uurtje per dag spelletjes met Tasjka of lezen we een boek zodat Jodie ook even tijd voor zichzelf heeft. Ik weet niet hoever het leesniveau van achtjarigen moet zijn. Maar ik heb het idee dat Tasjka een beetje achterloopt. We lezen dan samen een kinderboek dat ze voor school moet lezen. Ze leest sowieso erg traag. En in elke zin is er wel een woord dat ze niet kan lezen of niet begrijpt. 9 van de 10 keer kan ik haar wel vertellen watvoor woord het is en anders vragen we Siobhan of Jodie. Sowieso gaat het goed met mijn engels. Ik spreek ondertussen argrarisch engels op topniveau. Maar ik herhaal de woorden die ik die dag geleerd heb ook elke avond in bed even om ze echt goed op te slaan.
Maar de werkzaamheden hier zijn ook behoorlijk veranderd. S ochtends doen we nog steeds poepscheppen en dieren voeren. Maar ik ben er achter gekomen dat Jodie ook allemaal andere dingen met de dieren doet. Er komen 4 verschillende groepjes kinderen voor paardrijles. Dus dan moeten we helpen met ponys borstelen, opzadelen, kindjes er op tillen en aan de teugel mee lopen zodat die kindjes (erg jong 3-6) er niet afvallen. Meestal rijden deze op de shetlanders, voor zover je het rijden kan noemen. Ze mogen er op zitten en wij doen de rest. Verder komt er op woensdagmiddag een middelbare school klas “community work” doen. Dus dan krijgen we allemaal een paar van die leerlingen en daar ga je dan mee poepscheppen, wieden, opruimen, paarden borstelen etc. op de donderdag komen er twee groepen voor “dierentherapie”. S ochtends komen er een aantal tienerjongens die om een of andere reden uit huis zijn geplaatst. Die moeten nu verplicht van de overheid dit programma doen om door middel van met paarden te werken in contact te komen met hun emoties ofzo. En s middags komt er een volwassenengroep met hun hulpverleners. Deze mensen hebben allerlei verschillende psychische problemen die ze ook te lijf gaan met het werken met dieren. Dus een erg drukke dag de donderdag. Inhoudelijk mag ik natuurlijk niet meehelpen aan dit programma omdat ik geen hulpverlener ben dus Siobhan en ik worden ingezet voor allerlei andere klusjes. Koffie, thee en de lunch verzorgen. Alle materialen en dieren voor de therapie klaar zetten. Vervolgens alles weer opruimen etc. erg leuk om te doen. Zeer afwisselend werk allemaal zeg maar.
Verder komen hier elke dag een aantal vrijwilligers uit de omgeving werken. Over het algemeen meisjes van rond mijn leeftijd. Dus dat is erg gezellig. Heb denk ik al wel 30 mensen leren kennen in die week dat ik hier ben. Maar wat wordt er hier veel geroddeld. Niet normaal. Die meisjes zijn echt achterbaks. Die zitten zo achter elkaars rug om te lullen en Jodie doet er vrolijk aan mee. Iets waar ik erg slecht tegen kan. Maar een keer heb ik even ingegrepen. Maar het was ook echt onterecht. Er is een meisje dat op Remi rijdt. Best een lastig paard maar zij kan erg goed rijden dus dat zit wel snor. Nu waren we een tijdje bij haar wezen kijken hoe ze aan het rijden was. Dat ging goed, totdat Remi fliptje van opvliegende vogels. Dus die gaat er kei en keihard vandoor. Helemaal gek tussen de oren. Maar zij bleef heel rustig en het lukte haar om er op te blijven zitten en het paard te kalmeren. Ze had alles weer onder controle. Niks aan het handje. Maar gaat een van die meisjes naar Jodie toe: “ze heeft Remi helemaal niet onder controle, hij flipte helemaal, etc etc etc als ik jou was zou ik haar niet meer laten rijden” dus toen heb ik even tegen Jodie verteld hoe het in mijn ogen ging. En als een paard eenmaal flipt dan heb je hem inderdaad niet meer onder controle. Maar dat heeft niemand. Als zo’n beest schrikt, dan gebeurd dat nou eenmaal. Dussss……
Verder ben ik ook elke dag aan het wieden. In mijn ogen mooie bloemetjes verdelgen. Het zijn zulke mooie pluizige blauwpaarsige bloemetjes. Maar de paarden eten ze niet, dus moeten ze weg zodat er gras kan groeien. Dus ik trek de bloemetjes met bosjes uit de grond
Verder ben ik verliefd geworden. Sorry Johan, op 10 anderen. KUIKENTJES!!!! Ze zijn zo schattig. Zo zo zo zo schattig. Echt heel heel heel heel heel schattig. Mega mega mega mega mega schattig. Ik ben helemaal in de wolken. En ze zijn van allemaal verschillende eieren. Dus er zijn zwarte, bruine, gele en grijze. En ze hebben al zulke mooie patroontjes in hun veren. Zo zo zo zo zo schattig. Alleen we moeten wel uitkijken dat Berry, het schaap, er niet bij komt want die eet ze namelijk op. of bijt ze in ieder geval dood. Kan niet wachten totdat de andere kuikentjes uit komen. Er zijn er nog 50 onderweg! WAAAAAH! Kuikentjes gekkenhuis! Woehoe!!!!!
Verder ben ik ook wat aan het schoonmaken geweest. Ik heb de badkamer schoongemaakt zodat ik lekker in bad kon. Alleen ze heeft alleen maar afwasmiddel als schoonmaakmiddel. Dus dat heb ik maar gebruikt. Verder heb ik de vloeren gedweild:met afwasmiddel. Het vloeren dweilen was echt een horror. Eerst had ik alle rotzooi bij elkaar gebezemd. Men keek me al aan dat ik dat wel erg grondig deed. Dus ik dacht, ik zal de banken maar niet van hun plek halen. Dan lachen ze me vast uit. Dus ik daarna dweilen. Gelukkig had ze een soort van Swiffer uit de jaren 60. Dus dat was okay. Maar na de eerste paar strepen dweilen was het water al zwart. Echt zwart. Thuis wordt mijn water ook bruin na het dweilen. Maar dit was echt erg. Toen ging ik een klein stukje met de Swiffer onder de bank. En daar kwam een rotzooi onder vandaan. Toch de banken maar van de plek. En jullie weten: ik ben geen hygienefreak. Ik hou ervan als dingen netjes en voor het oog schoon zijn. Maar ik ben alles behalve een hygienefreak. Maar wat ik hier onder de bank aantrof daar begon ik zowat van te hyperventileren zo ranzig. Een paar handen vol geitenkeutels. Een flesje waar vruchtensap in zat, helemaal helemaal verschimmeld, een mega grote (dode, godzijdank) spin, stof, stof, stof, een vieze onderbroek, 2 dollar, verroeste batterijen en nog meer schimmelobjecten. HORROR! Ook doe ik 3 keer per dag de afwas. En ik heb eindelijk al mijn kleren weer eens fatsoenlijk kunnen wassen in een wasmachine! Yeah! Maar ik was dus echt niet van plan om mijn was in de woonkamer te drogen. Dan heeft er binnen de kortste keren weer een kip opgepoept of een geit aan geknabbeld. Dus ik heb met het draad dat ik mee had allemaal waslijntjes door mijn kamer gespannen.
Verder doet mijn linkeroor pijn. Al een week. En ik wilde niet met die druppels beginnen omdat het dan altijd vreselijk erg wordt voordat de ontsteking weggaat. Maar gisteren toch maar besloten om door de zure appel heen te bijten aangezien dit ook niets is. En wonder boven wonder gaat het direct beter nu ik de druppels gebruik. Godzijdank!!! Hopelijk is het dan ook helemaal klaar met mijn oren want ik wordt er echt zat van.
Maar goed ik ga nog weer even bij mijn kuikentjes wegzwijmelen.
Tot schrijvens!
Liefs ASJ de bloemetjesverdelger